Yaklaşık yüz kişilik bir ekiple çalışıyorlar ve oldukça sessizler. Bir pazartesi sabahı okul törenindeymiş gibi hissettim. Ekip arı gibi çalışıyor sanki sıfırcı hocaların, derse asılan öğrencileri gibiler. Özellikle genç oyuncular, paydos etmelerine rağmen, görüntü alacağım için benimle beraber sınıfa kapandılar. Herkes işine fazlasıyla saygı duyuyor ve sahip çıkıyor.Bu detay çok hoşuma gitti. Ben kaç oyuncu olduğunu bilmediğim için, bir kişi geldikçe fotoğraf çekmeye başladım.

Sürekli "X arkadaşımız eksik!" diyerek, beni uyardılar ve bu anı geçiştirmediler. Oldukça da nazikler, hem sohbetin, hem de nerede konuşacağımızın benim istediğim şekilde gerçekleşmesi konusunda esnek davrandılar. Ve böylece benimle, tüm okulu gezmek zorunda kaldılar. ^^ Bir üniformam eksikti. Ben de lise yıllarıma dönmüş kadar mutlu oldum aralarında.