“Birincisi Servet değil, Servet ABİ!”
Bizim oralarda Ulan
İstanbul, çaktığı selamlarla anılır. Bu selamların da en hasını mahallenin cam güzeli Servet Abi’den dinleriz.
Servet Abi’nin ağzı bal yesin, bizlere her bölüm yeni
bir hayat dersi veriyor. Vesile oluyor da çaktığı selamların sahiplerini bir
kez daha anıyoruz. Bazen de sağlam kulak çınlatıyor, öyle böyle değil. Olması
gerekeni değil; aksine olmaması gerekeni gösteriyor. “Böyle iş mi olur?” diyoruz.