Bizim oralarda Ulan İstanbul, çaktığı selamlarla anılır. Bu selamların da en hasını mahallenin cam güzeli Servet Abi’den dinleriz.

Servet Abi’nin ağzı bal yesin, bizlere her bölüm yeni bir hayat dersi veriyor. Vesile oluyor da çaktığı selamların sahiplerini bir kez daha anıyoruz. Bazen de sağlam kulak çınlatıyor, öyle böyle değil. Olması gerekeni değil; aksine olmaması gerekeni gösteriyor. “Böyle iş mi olur?” diyoruz.