Hemen önümüzde Ayhan Işık ve Sadri Alışık'ın rol aldığı bir sahne çekiliyor. "Kestik" sesinden sonra Mert Fırat ve Şükrü Özyıldız adeta 60'lardan fırlamış bir postürle masamıza geliyorlar. Gözlerim yaşarıyor zira her iki oyuncuyu da oldukça yakından görmek, tanımak nasib olmuştu. Filmde Mert Fırat'ın, Kerem Alışık ile de bir sahnesi de varmış. Var. İzliyoruz. Sahneyi çekerken herkesin gözü dolmuş; benim de izlerken gözlerim doluyor. Dalıp gidiyorum ikisinin yüzüne bakarken. Aklım 70'lerin başına Taşlık Maksim Gazinosu'na kayıyor. Şimdi yerinde Swissotel'in yükseldiği alanda mukim gazinoda Turist Ömer selamı vererek bisikletin üzerinde sahneye çıkan Sadri Alışık'ı hatırlıyorum.. Kadim zamanlardı. Neyse... Sette yapılan şakalardan biri de Ozan Güven'in aslında Şükrü Özyıldız'a oranla daha çok Ayhan Işık'a benzemesi iddiası. "Neden ben oynamıyorum?" diyerek şakasını bizim yanımızda da yineliyor Ozan Güven. Bu vesileyle öğreniyoruz ki meğer Şükrü Özyıldız'ı babası küçükken "Ayhan Işık'ım benim" diyerek severmiş. Konu kilit!
Sette üç kilo aldım derken ben. (Temsili değil) <3
Ben dalgın dalgın denize bakarken masamıza bu sefer de Pembe Şeker geliyor. Pembe Şeker, Seda Bakan'ın canlandırdığı karakterin adı. Bakan da diğer oyuncular gibi yaptığı işten mutlu ve heyecanlı. "Rol bana teklif edildiğinde o kadar oynamak istedim ki her fırsatta "İkinizin yanına en çok ben yakışırım" diye şaka yaptım durdum." diyor ve "Pembe Şeker hayatı toz pembe gören pozifif bir kız. 69'da yaşıyor ve bir gün hayatına Arif ile 216 giriyor. Pembe Şeker'in gözleri görmüyor ve 216'nın robot olduğunu da bilmiyor. Hatta adını da Ali olarak biliyor" diyerek özetliyor karakterini. Seda Bakan set yemeklerinden çok memnunmuş. Üç kilo almış. Bize yemekleri anlatırken, ne tesadüftür ki set yemek arası veriyor. Dolunay'a karşı kurulan sofraya oturuyor ve yemeklerimizi yiyoruz. Tane tane bir pilav, rosto ve şahane zeytinyağlılar var menüde.
Yazı devam ediyor...