Adı Efsane 24. bölüm itibarıyla senarist ekibinde yine yeniden değişiklik yaptı. Bu sefer kadroda Barış Erdoğan, İlker Arslan gibi isimler var. Kendilerini Rüya İşçileri senarist grubundan tanıyoruz. İsimlerini görünce bir rahatlama hissetmedim değil, ki bölüm de bu düşüncemi haklı çıkartacak unsurlar sundu. 

Öncelikle senarist olarak gelen her yazar hoş gelmiş, biz tayfa ve diğer herkesle eskiden beri tanışıyoruz ama onlar da hemen kaynaşmış, yabancılık çekmemiş belli. ^^

Üç bölümlük bir distopya izledik ama geçti demek istiyorum çünkü haftalar sonra ilk kez tayfayı izlerken kahkaha attım. Ve haftalar sonra ilk kez kardeşlik duygusunu yeniden yansıttıklarını hissettim. Ekipteki diğer isimler için yorum yapamam ama İlker Arslan ve Barış Erdoğan’ın yazdığı dizileri izlemiş biri olarak en azından diyalogların çok daha yerinde, derin ve genç olacağına inanıyorum. Tayfayı izlerken yine umut ve mutluluk ile dolacağımız günler yakın diye umuyorum.

24. bölüm itibarıyla özlediğim birçok şey geri dönmüştü. Ali, Mercan’a ‘yavrum’ dedi. Diyeceksiniz ki buna neden bu kadar taktın, hemen açıklayayım. Kelimenin önemi yok, önemli olan süreklilik. Karakterler gerçekler, oradalar, ben hissediyorum diye yazıp duruyorum ya, işte bu sebepten. Ali gerçek biri, cümleleri, sözcükleri gerçek… Birine hitap ettiğiniz bir kelime varsa bu süreklilik göstermelidir. Tıpkı Sadık’ın ‘günah’ demeleri gibi. Bakın bu bölüm o da vardı. Çünkü Sadık da var, gerçek o da diğerleri gibi. O sebeple karakterlerde tutarlılık umuyorum ve umduğumu bulamadığımda hayal kırıklığına uğruyorum. Çünkü evet, daha önce de yazdığım gibi insan dizilerin işlenişlerine de kırılır. Bağ kurduğumuz her şeyden sorumluyuz ve eminim herkes Adı Efsane’de en çok tayfa ile bağ kurdu. 

Yazı devam ediyor...