Sorunları hala tam anlamıyla çözülmemiş olsa da birinin tırnağı kırılsa diğerinin canı yanıyordu. Kırgınlıkları kalplerine cam gibi batsa da uyku her şeyin üzerini örtüyordu. En başa, o yatağa birlikte yattıkları ilk günlere dönüyorlardı. Birbirlerine ürkek bakışlar atıp, bir sonraki adımlarını ölçüp tartıyorlardı. Fakat kalplerinde sonsuz yer kaplayan aşkları karşı koyamıyordu birbirlerine dokunmalarına. Aşk, daha da güzel kılıyordu onları. Uyku ise, öfkelerinin üzerine bir yorgan gibi örtüyordu huzuru.

Birçok şey yaşayıp, birçok sınavdan geçeceklerdi daha. Neler olacak, neler bitecek göreceğiz. Bize kalan en çok huzur olsun… Duvarlara çarpa çarpa huzura kavuşalım yine, gerisi hallolur. Hülya değişir, Kerim değişir; yine bir yol bulunur HülKer baki kalır…

_