Günler günleri kovaladı, her gece aynı odada baş başa kaldı Hülya ve Kerim. Uykudan önce kurulan hayaller, hatırlanan anılar, dertleşmeler başladı. Birbirlerinden çekinmeden yorganı üstlerine çekip uyuyabiliyorlardı artık. İlk öpüşme, ilk yakınlaşma da yaşanmıştı bugüne gelene kadar.

Gözler uykuya düşünce şeffaflaşıyordu her şey ve Hülya ile Kerim de tek vücut oluyorlardı. Öyle huzurla uyuyorlardı ki, dış dünya ile tüm bağlantıları kopuyordu o zamanlarda.