Nuri Alço, Coşkun Göğen (Tecavüzcü Coşkun), onlardan önce Erol Taş gibi sürekli kötü karakterleri oynayan oyunculara yolda darp girişimleri, hiçbir şey olmasa ‘Ne biçim adamsın’ gibi laf atılma hikayeleri anlatılırdı eskiden. Şimdilerde gazeteleri ne zaman açsak bildiğin gerçek hayattan korkunç olaylar okuduğumuz için televizyondakilere kızmaya kimsenin hali kalmadı ama bu gelenek geri dönerse ilk olarak Anne dizisindeki Cengiz’le başlar diye düşünüyorum. Berkay Ateş’in çok başarıyla canlandırdığı karakter bizi hayattan soğutmakla kalmadı, insanlığa dair beslemekte direndiğimiz son umut parçamızı da kendisiyle beraber aldı götürdü.

Hem psikolojik hem fiziksel şiddetin en ağırı, beraber yaşadığı kadını pavyonda çalıştırma, onun küçücük kızını sürekli dövme ve kızcağıza tacizde bulunma başta olmak üzere ne bulaşmadığı suç, ne yapmadığı pislik olan bu adamı izlerken kafamızı duvarlara vuruyoruz her hafta. Şule’nin ona karşı neden bu kadar zayıf olduğunu bir türlü anlayamıyor, Zeynep saf gibi ona her para verdiğinde ‘Yapma kızım’ diye bağırıyoruz. En son Öyle Bir Geçer Zaman ki’de Carolin’den nefret ederken bu kadar tek yürek olmuştuk sanırım.

Bu kadar yoğun kötü her karakterle ilgili gelişme kat ederiz elbette. Ya neden böylesine kötülüğe düştüğünü öğreniriz, ya kendi çocukluğunun Turna’nınkinden de beter geçtiğini izleriz, ya da karanlık tarafa ilk geçişine şahit olup ona acırız ancak henüz bütün bunlara çok uzağız. Şimdilik son yayınlanan bölümde Cengiz’in kanlar içinde yerde yatmasını kutlamakla meşgulüz, bir de Turna bulunursa değmeyin keyfimize. Berkay Ateş’e bizi bir insandan bu kadar nefret ettirebildiği için tebriklerimi iletir; Cengiz’e biraz vicdan, kendisine hayatta başarılar dilerim.