Bu ayrılık Hülya’yı da Kerim’i de çok üzmüş. Özlemişler birbirlerini ve birbirlerine olan aşklarının iyice farkına varmışlar. Bir gün, öyle hasretle sarılmışlar ki birbirlerine ilk kez birbirlerine ait olduklarını bu kadar derinden hissetmişler. Sarılmışlar, öpüşmüşler, sevişmişler; aynı sabaha, yüzlerinde aynı mutlulukla uyanmışlar. Çok sevmişler, çok sevilmişler…

Heyecanla, sevinçle dönmüşler Mehmet’in yanına. Hülya, günlerdir uzak olduğu Mehmet’ine özlemle sarılmış. Kerim, onların mutluluğunu görünce daha da mutlu olmuş. Çok güzelmiş her şey, onlar artık HülKer’miş…

Hülya, Kerim’den uzaktayken onun yanında Mahir varmış. Mahir, dostu, kardeşi, ortağı… Mahir’in hikayesi de can acıtıcıymış. Birlikte ağlamışlar Mahir anlattıkça.

Her şey güzel gidiyormuş ama fırtına da yakınmış. Zeynep ve Hüseyin’in gerginliği arasında oradan oraya savrulan Ceren, Filiz’in gelişiyle etkilenecek olan Mehmet, hep düşünülenlermiş. Filiz, Cevher ailesine iyice yaklaşıyormuş…