Bağımsızlığımı kazandığım (yaşasın özgürlük!) ve kendi başıma, istediğimi yapabilmeye başladığım yıllardı. Bu kıvama geldiğimde kaç yaşımda olduğumu söylemek istemiyorum, kanımca biraz geç kalmıştım zira. Mustafa Hakkında Her Şey bugün izlediğimde bile, belki o günleri özlemle hatırladığımdan, çok beğendiğim; hikayesi ve oyunculuklarıyla çok cesur ve iyi bulduğum bir filmdir. Sinemada izlediğimde ikinci gidişim için ancak iki gün sabredebilmiştim. Sonra bir hafta… Sonra biraz daha… Kendimi filmi düşünmekten alıkoyamıyordum.

Üniversiteye hazırlanmaya ufak ufak başladığım, aslında sinemayla ilgilenmek istediğimi kendime ve daha da önemlisi aileme itiraf edemeyecek kadar sinik (ve de silik) olduğum o yıllarda filmin replikleri ve mizansenleri her seferinde daha da içime işliyordu. Bu film sayesinde kendimle ilgili bir şeyi daha fark etmiştim ki, ölesiye popüler olan şeylerden ve bitmek bilmeksizin, bıktırırcasına önümüze sunulan şeylerden çok kolay nefret etmeye başlayabiliyordum. Oysa Bir Derdim Var ne de güzel bir şarkıydı.