Arkadaşımın üç yaşındaki oğlunun sürekli üstünü çıkartmasının sebebinin ‘Turabi olmak’ olduğunu itiraf etmesinin üstünden aylar geçti, bugün de apartmanın bahçesinde birbirlerine ‘Kerimoğlu, Memiç’ diye seslenerek koşturmalı bir oyun oynayan kızları görünce bir kere daha şaşırdım. Hayır, çocukların bu kadar çok televizyon izlemesine değil, Gizem Kerimoğlu elendiği halde hala birisinin o olarak oyun oynamasına şaşırdım, zira çocuklar başarısızlık karşısında epey acımasızlar. Demek ki gerçekten sevmiş Gizem’i.

Gizem Kerimoğlu’nun elenmesi sürpriz değildi elbette. En başından beri kendi Survivor’ını yaşayamadı. Yaşamadı demek daha doğru belki çünkü kimse onu sürekli Semih’le takılıp kendine rol olarak ‘Semih’in yanındaki kız’ olmayı seçmeye zorlamadı. Halbuki tatlı bir kız bence, kendi yolunu bulsaydı daha mutlu olabilirdi. Semih’i Gönüllüler adasındaki diğer insanlardan daha çok seviyorum aslında, derdim onunla değil. Derdim, Gizem’in kendi olmayı hiç denememesiyle. Her konsey gecesi Gizem Kerimoğlu’nu yazan Gönüllüler bakalım bundan sonra ne yapacak? Ortak nefretinizi buluşturabileceğiniz biri varken anlaşmak kolaydır bir grup için, gerçekleri Gizem’in gidişinden sonra göreceğiz.