İmkansız aşklar denilince akla ilk gelenlerden biri de Beşir'in Nihal'e olan aşkı. Çocukluğundan bu yana Nihal'in aşkıyla kendini büyüten Beşir, aşkına kavuşamadan hayata veda etti. Zaten kavuşabilmesini de beklemiyorduk, değil mi? Sonuçta Nihal, Süleyman Efendi’nin de dediği gibi peri padişahının kızıydı. 

Nihal’in en ufak yakınlığından farklı farklı anlamlar çıkaran Beşir, bir ara kendi yoluna gitmeye karar vererek, denizler aşıp rotasını çizmeye çalışsa da Ziyagil Yalısı’na dönünce yine “Nihaaall!” moduna bürünmesi pek hoş değildi tabii. 

Aşk-ı Memnu’yu kaç kez izlediğimi ne siz sorun, ne ben söyleyeyim. Ama her izlediğimde Nihal’in “Behlül de Behlül” tavırlarına ne kadar sinir oluyorsam, Beşir’in Nihal takıntısına da o kadar sinir oluyordum. Hayır, Nihal yıllardır Behlül diyor, otur yerinde işte. Nihal’in takıntılarına da değinirdim ama şimdi konumuz Beşir. İtiraf edeyim, Beşir Aşk-ı Memnu’da en sevmediğim karakterlerden biriydi. Hani özel bir nedeni de yok, sevmiyordum. 

Beşir’in Nihal’e olan aşkı bir işe de yaradı hani, kendilerine bu listede yer buldular. Evet Beşir’in aşkı, hem de en imkansızından.