Bizim ilk bölümlerden 20. bölüme kadar yazılıp oynanan Defne'miz  naif, sevgi dolu, aşık bakan, aşkını hissettiren, sinirini bile iticileşmeden kendine hayran bırakacak şekilde yaşayan bir kızcağızdı. Son bölümde Defne; cazgır, arsız, kontrolsüz, bencil, bağırıp çağıran biri oldu. Defne’nin bu hallerini seven var mı bilmiyorum ama ben tahammül edemiyorum.

Her olumsuzluğu, tutarsızlığı, arsızlığı ve cazgırlığı geçtim son sahneye geldim. O son sahnedeki Defne’nin hal ve hareketlerinden sonra Ömer ile bir yakınlaşma sahneleri olsaydı direk izlemeye son verirdim, çok şükür öyle bir şey olmadı. Yani bu bölümden bu kadar nefret etmemin sebebi öpüşüp yakınlaşmadıkları için değil. Genel davranışlar ve cazgırlıklar.

Oysaki o son sahnede; şöyle saçmalamadan, duygusal bir halde konuşabilselerdi, ağlasaydı Defne, tükendiğini görseydik. Ömer dayanamasaydı gözyaşlarına…

“Çözmeye çalışıyorum ama her şey daha da karışıyor, beni anla ve sadece bekle. Hatalar yaptım; ama hep sana ulaşmak adına saptığım yollarda yaptım. Senin için yine sana hata yaptım ama tüm bu saçmalıkları sadece seni çok sevdiğim için yaptım.” deseydi. Sonrasında Ömer “Ben bulacağım, neyse onu bulacağım.” diyerek Defne’yi göğsüne yatırsaydı, onlar ağlasa biz ağlasaydık olmaz mıydı? 

Bu daha elle tutulur, daha tatmin edici ve çifti birbirine daha da bağlayıcı olmaz mıydı?

Bu bölüm daha da iyi anladım ki, benim için bu hikâye, Ömer var diye bu kadar güzel. Aşkına, sabrına, duruşuna, tavrına hayran kaldım yine. O bitmeyen umudu, aşk dolu bakışları, aşkını sunmaktan çekinmeyişi, seksili halleri, Defne’ye kıyın kıyın yanaşmaları ile gönlümdeki tahtına zamk gibi yapıştı. 

Ama Ömercim sana çok kötü bir haberim var, ne saklandığını bulmaya karar verdin ya şimdi. Eğer bu Kiralık aşk oyunu ortaya çıkarsa suçlu yine sen olacaksın hatırlatayım. Defne “Ben bulup ortaya çıkartacağım dedin, bulsaydın bana ne, tüm suç senin." diyecek. Şimdiden kendini psikolojik olarak hazırla, ben hazırlıyorum çünkü.

Sorunlar halledilir, hatalar telafi edilir, önemli olan saygıyı yitirmemek, haddi aşmamak. Saygı yitirildiğinde sevgi de, bağlılık da yitirilir. Sevgi de saygı da karşılıklı olduğu zaman güzeldir, bir taraf bunu yitirdiğinde aradaki ilişki de büyük bir yara alır, hatta belki geri dönüşü de olmaz… 

En başta saygıyı yitirmemek dileğiyle.

Eski, naif, sevgi dolu Defne’ye kavuşmak dileğiyle.

Sevgi ve aşkla kalın…