Herkesin bir hikayesi var...
Merve Yıldırım

Asker temalı dizi ve filmlerin pek meraklısı değilim. Söz de merakla beklediğim bir işten öte, bakıp çıkacağım bir diziydi. Hatta açıkçası dizinin ilk bölümü bakışına güvendiğim birkaç kişi tarafından beğenilmeseydi oturup izlemezdim bile. Fakat iyi ki izlemişim.

Duygu sömürüsü yapmadan bu hikayeyi anlatmak herkesin altından kalkacağı bir iş değil. Zaten duygu sömürüsü yapılsa bölümün sonunu beklemeden kaçardım. Bu noktada Ethem Özışık’a bir kere daha saygı duydum. Zira istediği gibi milletin duygularıyla oynayabilecekken genç bir özel kuvvetler komutanının hayatını anlatmış bize. Yavuz’un sevdiği kadınla ilişkisine odaklanarak, temaya dozunda giriş yapmış.

Bunun yanında hikaye nefes deliklerine de sahip. Gözlerimin dolduğu sahnelerden çok tebessümle izlediğim sahneler vardı ilk bölümde. En çok hoşuma giden şeylerden biri de “Alın bunlar asker!” diye robotik bir anlatımı değil, “Bunlar asker ve hepsinin bir hayatı var.” diyerek duygulara da seslenilen bir anlatım seçilmiş olmasıydı. Tipik bir asker hikayesinden öte hikayesi olan karakterlerin bir araya geldiği, özenli bir iş çıkmış böylece ortaya.

İlk tanıtımda çok kötü bulduğum reji de güzel iş çıkarmış. Kasvetli bir anlatımdan ziyade beklediğimden aydınlık anlatımla hikayenin nefes deliklerini hissedip bütüncül bir dünya kurmuş.

Ve Tolga Sarıtaş... Eksiği gediği vardır elbet ama ben karşımdaki genç askere ikna oldum. Tolga Sarıtaş, her role uyum sağlayabilen, yakışıklılığı yeteneğinin önüne geçmeyen, uzun yıllar keyifle izleyebileceğimiz bir oyuncu. Zaman geçtikçe, hikayesi oturdukça, reji elinden tuttukça nice güzel performanslar gösterecektir.

Söz’de emeği geçen herkesin emeklerine sağlık. Türü sevsem, keyif alsam haftaya da misafir olurdum. Yolu açık, ekran yarışında şansı bol olsun.



Yazı devam ediyor...