AI: Bilim kurgu hikayesiyle ilgileniyordum, ama parodi veya skeç tarzı değil, gerçek bir şey yapmak istiyordum. Bilim kurgu gerçeklik katıyor, ya geleceğe gitmişler ve bulunacağımız durum doğru bir şekilde tarif ediliyor, veya bir tek şeyi ele alıp onu geliştiriyorlar ama diğer her şey aynı kalıyor. Aynı zamanda yaratıcı olarak toplu hareketler ve kalabalığın çılgınlığı ve şu anda siyasi ve uluslararası alanda olan çılgınlıklar beni hayrete düşürüyor. Yaklaşan kaosu ve felaketi bir şekilde yansıtmak istedim. Bunun için büyük bir topluluk gerekiyordu, tam olarak söylediği kişi olmayan, ama her an her şeyi yapabilecek 5000 kişi üzerinde gizli kontrolü olan biri. Stresli bir ortam.

 

AI: Bir işi bitirdiğimde, bir sonraki işimin daha öncekinden farklı olmasını istiyorum. Eminim insanlar uzayda geçen bir Veep beklentisinde, ama yazarken bunu yapmamaya çalıştık, çok fazla hakaret yok. Veep günü atlatmaya çalışan insanları konu alıyordu, bu ise hayatını veya en azından önümüzdeki üç yılı atlatmaya çalışan insanları anlatıyor. Veep ortalığı karıştırmaya yönelikti, bu dizi herkesi yatıştırmaya çalışıyor. Bunu izleyen Veep hayranları olacaktır, ama umarım siyasi komedi izlemek istemediği için Veep’i izlemeyen insanlara da hitap edecek. Çünkü sonuçta insan davranışını anlatıyor. Kriz sırasındaki insan davranışı.

 

NAB: Onunla The Personal History of David Copperfield’da çalıştım, ama uzun zamandır yaptıklarını takip ediyorum. Daha önce pek komedide rol almadığım için Armando’dan telefon beklemiyordum. Menajerime “Komik olabilir mi?” diye sorduğunda yaptığım tüm işleri karıştırıp “İşte komik bir şey, hemen gönder” dediğimi hatırlıyorum. Kendimi komediye pek yatkın görmüyorum, ama Armando’yla çalışmanın güzelliği de bu, benden bu beklenmiyor. Duruma uygun davranmanı, ne keşfedebildiğini görmeni, serbest ve doğal olmanı istiyor. Daha önce çok fazla bilim kurgu çektim ve onlarda oynamanın belli bir yolu varmış gibi geliyor, ama bu çok özgürleştirici.

 

NAB: Bir tiyatro kumpanyası gibi. Hepimiz prova için bir odada toplanıp sahnelerle denemeler yapıyoruz. Farklı geçmişleri olan farklı insanlar var. Kimisi doğaçlama komedi, kimisi dram yapmış. Bir şeyler keşfediyorsunuz ve Armando her zaman yazar grubunu orada bulunduruyor ve ince ayar yapıyorlar. Daha önce hiç karakterlerin süreç sırasında geliştiği ve desteklendiğiniz bir projede çalışmamıştım. Bu gerçekten çok umut verici ve dikkatinizi vermenizi sağlıyor, çünkü yaratıcı olmak zorundasınız.

 

AI: Bu neden daha çok yapılmıyor bilmem. Oyunculara daha erken ödeme yapmaya başlamak dışında, sadece bir oda oluyor. Böyle yapılmadığında provalar sette yapılıyor ve 500 kişi oluyor, bir sürü ekipman kiralanıyor ve herkes saatine bakıyor. Bir kilisede veya ofiste iki hafta prova yapmayı tercih ederim. Bunu her bölümde yapmaya çalıştık.

 

NAB: Rav, Judd Uzay Şirketi’nde görev kontrol başkanı. Her konuda haklı çıkmayı ve her durum için plan yapmayı seven tam bir kontrol delisi. Onunla bir kazanın olduğu sırada taşınıyoruz, hiç hazırlıklı olmadığı tek durum bu. Sonunda baskı arttığında, bununla nasıl başa çıkacağını pek bilemiyor. Bu aslında gücü ve yetkili kişi olmanın insani yönünü ilginç bir şekilde anlatıyor.

 

AI: İnsanların kriz anında nasıl tepki vereceği hiç belli olmaz. Başıma gelene kadar ben de gerçek krizde nasıl davranacağımı bilemem. Sezon sonuna kadar bir şekilde davranmasını bekleyeceğiniz insanlar tam aksi şekilde davranmış olacak.

 

NAB: En sevdiklerim kimsenin göremediği, özel anları. Rav “yardım edin” der gibi ve itidalini kaybediyor. Daha önce bir sürü güçlü kadını canlandırdım, ama her güçlü insanın altında başka bir şey olur. Bir bölümde cenin pozisyonunda yatıyor, sonra birileri geliyor ve “Evet” diyor. İnsanların stres altındayken hissettiği şeyleri ortaya koymuş oluyor. Kendine sürekli “Bunu yaparsın” diyor, halledeceğini söylüyor, ama kendine gerçeği itiraf edemeyen birini izlemek çok komik. Eğer itiraf ederse, tamamen pes edip kaçması gerekir. Dizi ilerledikçe uğraşmak zorunda kaldığı şeyler giderek daha komik hale geliyor, çünkü sorulara cevap verecek tek kişi olarak kalıyor.

 

AI: Senaryoya koyacak vaktimiz kalmadığı için çıkardığımız bir hikaye var. Rav evine gidiyor ve ilk birkaç gün (gemide olanlardan) ailesine söz etmiyor. Tabii sonra her şey haberlerde ortaya çıkıyor ve “Biz bunu zaten öğrenmeyecek miydik?” diyorlar. Geminin mahsur kaldığını kimseye itiraf etmeye dili varmıyor.

 

AI: Oyuncu seçimini erkenden yapmayı severim. Kimin oynayacağını bilince, o insana göre yazıyorum. “Bu karakterde şu şu özellikler olmalı” demiyorum. Rebecca Front gibi tekrar birlikte çalışmak isteyeceğim oyuncular olduğunu biliyordum. Karşılıklı oturup (veya yurt dışındalarsa Skype’la) karakterlerini ve düşündükleri şeyleri konuşuyoruz. Mesela Zach Woods, karakteri Matt’in herkese karşı saygısız olmasını değil, dürüstlüğün işe yaramadığı durumlarda bile dürüst olarak yardımcı olmaya çalışmasını istemişti.

 

AI: Şu var, Amerika’da onu otoriter biri olarak tanıyorlar, İngiltere’de ise biz onu harika bir komedi sanatçısı olarak tanıyoruz. Bu ikisi birleşiyor. Hugh en başlarda kadroya dahil oldu. Otoriter görünen bir karakter, ama içten içe “Ne yaptığımı bilmiyorum” diyen afallamış bir İngiliz, bu iki karakteri dengelemek zorunda.

 

AI: Herkes biraz batıyor veya çıkıyor. Benzer bir şekilde ben de yine siyasi bir komedi yapmayarak kendimi konfor alanımdan çıkarmak istedim.

 

NAB: Armando seni sessizce konfor alanından çıkarıp kendin hakkında bir şey keşfedeceğin şaşırtıcı bir yere getirme konusunda çok başarılı. “Bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorum” derken Armando’nun kamera kaydına devam etmesi, yaratıcılık açısından çok iyi.

 

AI: İşin içinde bir sürü insan olunca, kameralar sürekli konuşan insanda olmuyor. Tepkilerini de çekiyor. Bazen en komik şey, bir şey söylenirken birinin yüzündeki ifade olabiliyor. Kameralar sürekli dolaştı, böylece (oyuncular) nereye oynadıklarını bilmiyorlardı. Dört tanesi sürekli hareket halinde, bu yüzden kameralardan kaçışları yok!