“Sokakta görsem önce pis bir bakış atar sonra da gider ümüğünü sıkarım.”, “Şeytanın dünya şubesi olan kadın.” Ekşi Sözlük’teki bu yorumlar onun dışında kime söylense üzerinde olumsuz etki yaratır. Ancak söz konusu tek arzusu kendine saygı duyulmasını, ötekileştirilmemesini ve görülmesini isteyen; bunun gerçekleşmesi için de entrikayı araç olarak kullanan ‘Poyraz Karayel’in Songül’ü Ece Özdikici için büyük ihtimalle oyunculuk hayatında duyduğu en büyük iltifatlar. Zaten Ekşi Sözlük’ten veya başka mecralardan okuduğu veya duyduğu bu tarz yorumları paylaşırken gözleri parlıyor resmen.

Aslında izleyici onu daha önce ‘Küçük Hanımefendi’ ve ‘Dila Hanım’da izledi. Fakat kurgudan sanat yönetmenliğine, senaryodan oyunculuklara kaba tabirle “yardıran” bir dizide yani ‘Poyraz Karayel’de karşımıza çıkınca artık unutmamak üzere kendisiyle tanışmış olduk. Beyazcamda Sadrettin’in “yedi bela eşi”, Sema’nın “burada sinek mi vızıldıyor” diyeceği gölge, dizinin şahsına münhasır üç sert adamının ise “af buyur, Songül kim?” şeklinde yok sayacağı bir kadına hayat veren Ece Özdikici, oyunculuğa küçük meraklı çocuklar gibi yaklaşan bir isim. Onun için öğrencilik hayatı hiç bitmiyor. Öyle ki pek çok oyuncu “duyguya giremedim”, “kendimi karakterle bütünleştiremedim” derken, o Çetin Sarıkartal ve Ezel Akay gibi usta isimlerle bu işi tekniğiyle yapan ve her karakteri bünyesinden çıkarabilecek bir oyuncu.

Songül’ü inşa ederken de önce ondan bir denklem yaratmış, iki sezondur her bölümle hem yönetmen Çağrı Vila Lostuvalı hem de senarist Ethem Özışık’la bu denklemi çözüyor. Son yılların en ‘harbi’ işinin alengirli karakterlerinden birine hayat veriyor. Gerçek hayatta bu ‘alengir’ yerini sempatik, meraklı, heyecanlı, yerinde duramayan, samimi bir kadına bırakıyor. Fakat şimdiden söyleyeyim onun için bu ‘alengir’ sıfatı daha çok kullanılacak. Çünkü sahne ve ekran oyunculuğundan sonra Özdikici’nin hayallerinde sinema var. Yani izleyici onu ne kadar öldürmek isterse o da oyunculuk performansıyla bir o kadar hayallerine yaklaşmış olacak.