7’den 77’ye herkesin izlediği güzel iş yapabilmek zor olsa
gerek. Reyting canavarı görünen bir şey olsa da müdahale edebilsek. Dizilerin
henüz 3. 4. bölümlerinde reyting mağduru olarak ekrandan kaldırıldığını düşününce
ve dizi sürelerinin oldukça uzun olmasından ötürü 57 hafta epeyce güzel zaman
dilimi olarak duruyor.
Dizinin başladığı günden itibaren giden ve gelen kişileri
düşündükçe işleyişin zorluk derecesi, nasıl olur kısımları daha iyi görünüyor.
Mesela şahsım adına yeni Miray karakteri henüz kendine geliyordu. FaMir’i
çekiştirecek, Fatih’in ailesini görecektik. (Dönüp dolaşıp erken finale
geliyorum, farkındayım) Dizideki tecrübeli oyuncuları izleme zevki fevkaladeydi. İlk defa ekran başında
seyrettiğim oyuncuların daha daha iyi yerlere geleceğine inanıyorum.
Mesela
Fatih Saraçlı karakterini canlandıran Ahmet Kayakesen ve Gülay Ar karakterini
oynayan Buse Arslan’ın bu sezon çok daha iyi olduklarını söyleyebilirim. Bir
sonraki dizilerinde başroller onların olsun. Rıza karakterini canlandıran Murat
Okay, girdiği tiplemeleri başarıyla canlandırarak, vücut diliyle “Her rolün üstesinden gelirim, evelallah” demiştir.
Hangimiz Erdal Bakkal’ı unuttuk da kısa sürede Gülizar'ı ile beraber Dilaver’i unutacak. Amerika’daki Gazanfer’i … Hatta Komseri, İmamı, sokaktaki
amcayı, mahalledeki teyzeyi … Hepsi ayrı ayrı tadı damağımızda kalan leziz
tatlı gibi, son parça bisküvi gibi akıllarda, gönüllerde kalacak.
Mukadder Anne… Oğlu ile canlandırdığı sahneler… Oynamadığı,
resmen yaşadığı anlar için, “İşte annelik budur” dedirten tüm sahneleri için Ayşenil
Şamlıoğlu’na bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Çocuk oyuncular kervanına “Bilmiş
bir Pelin” yani Beren Gökyıldız katıldığı için de ayrıca mutluyum. Yolu açık olsun, oynadığı
diziler, filmler daim olsun.
Başlangıç noktasının isminin Kocamın Ailesi olup, vardıkları
yerde Kocaman Aile olan / yapabilen herkesin emeğine tek tek tek sağlık. Sıcacık
ortamlarını bizlere en güzel şekilde yansıttıkları için tüm ekibe teşekkürler. Ekran
önünde vermek istedikleri duyguları, esprileri, nefreti bizlere en iyi şekilde
aktardılar. Tüm ekibin yolu açık olsun,
tez vakitte daha da güzel işlerde görürüz.
Veeee Ranini’m… Teşekkürlerin en büyüğü sana… İyi ki varsın …
İzlerken olduğu kadar, yazarken de gözden yaş gelir miymiş?
Gelirmiş … Okuyan, yorum yapan, Kocaman Aile sayesinde tanıdığım herkese de çok
teşekkürler. Kimbilir belki başka hikâyenin bir satırında denk geliriz… ^.^