Bir kere bile iyiliğe bulaşmış birinin kötülüğe geri dönüş yapması zordur derler. Doğruymuş! Yasemin'in içinden ultra emekçi, ekip ruhu barındıran, bencil olmayan bir kadın çıktı. Resmen Defne'nin Ömer'i ikna etmesindeki payı baya baya yüksek. Ve Yasemin-Defne dostluğu olsa bu ikilin aşık halleri, birbirlerine tesellileri vs. çok hoş olur. Zira bu ikilinin enerjisi de çok yüksek. Yasemin içindeki hırçın kadını mümkünse sadece aşık iken çıkarsın, daha zevkli...
Gelelim masallardan gelen Defne'ye... Resmen kızamadığımız bir profil! Ne yapsa tatlı, ne söylese tebessümlük, nasıl davransa içten geliyor. Elinde bir sihirli değnek varmışçasına herkese değdirmeye çalışıyor. Kırılanları onarma ustası adeta... Ve Ömer'e karşı o kadar hassas ki... Onun üzülmesine, mücadeleyi bırakmasına, gözünden akmasına engel olduğu yaşın kalbine akmasına dayanamıyor. Ömer'in hayatındaki teknik direktör diyebiliriz ^.^
Sil ağzının kenarını,yine gülüşünden cennet akıyor...
Bu bölümü ayrı bir sevdim. Neden mi? Hani hep sıcaklığını aradığımız 'birlik' duygusu vardır ya, onu iliklerimize kadar hissettik. Hata yapana bir tekme daha vurmayı seven bu toplumda, hiç kimsenin Sinan'ı sahadan çıkarma girişimi olmamasına mutlu oldum. Her şeyin para olduğunun zihnimize ana başlık olarak dayatılması gerçeğinin tam aksine, herkesin sevdiği insanlarla birlikte daha iyisi olsun diye uğraşmalarını çok beğendim. Bir amaç uğruna kişisel çıkarların çöpe atılıp ortaya ekipçe bir 'emek' çıkarma heveslerine bayıldım. Bu güzel şeylere her gün daha hasret kalıyoruz galiba... O yüzden ekranda bu duyguları görünce, hissedince soba başında kestane yemişiz hissiyatı kaplıyor içimizi...
Bazen kötüler, nadiren de iyiler kazanır. Çoğu zaman herkes kaybeder.
Belki son sahnede izlediğimiz kadarıyla emeklerinin karşılığını alamadılar, ama benim için neticeden çok hatice önemliydi. O da benim için yetti zaten. Haftaya yine sıcak bir bölümde görüşmek üzere. Güzel duygularla kalın efenim.