Etraf birleşemeyen yapboz dolu...

Çocukluğumuzdan beri sevdiğimiz işlerden biridir. Yapıp bozmak. Öyledir elbette. Mesela kumdan kaleyi yapan abimizin kalesini bozmak. Yemek yapan annemizin düzenini bozmak. Saçını özene bezene yapan arkadaşımızın saçını bozmak. Daha ucu bucağı olmayan yap boz parçalarıyla dolu etrafımız. İşte bunlardan bir tanesi de yalandan yer değişimi yaparak, bozuntuya vermemeye çalışmak. Bir türlü birleşmiyor parçalar, elimizde eksiklerle dolu yürüyoruz bir yolda. Aslında parçalar tamam da iş herkesi bir araya getirebilmekte, organize edebilmekte.

Geçtiğimiz hafta kimlik olayına çok takılmıştım. Yeni bölümü beklerken gelen ikinci fragman yüreğime su serpmişti. Daha eğlenceli, daha dinamik, daha hareketliydi. Gerçek Deniz’in ortaya çıkmayacağını tahmin ediyordum; fakat gidişatın zorlu yoldaki viraj olacağını düşünüyordum. Tahminimde yanılmamış olmama sevindim. Yalnız aklımda yine sorular var, kızgınlıktan ötürü çatık kaşlarım, sinirden sıkılmış dişlerim var. Yine da daha mutlu, ekstra keyifliyim.

"Ohhh misss gibi Deniz kokuyor." By Yiğit

Bölüm enfes açılardan çekilmeyle başladı. Minik Yiğit’in duygusu içime öyle işledi ki ekrana elimi uzatıp yardım etmek istedim. Yıllar önce benzer travmayı yaşayan Yiğit, bu sefer olayın başrolüydü. Babasına kızarken aynı sonuç ile kendisinin karşılaşacağından dolayı içi korku doluydu. Gözlerindeki tedirginliğin yansıması mükemmeldi. Hastaneye taşıması, ölmesin diye ettiği dualar, yardıma  çağırmak için arayacağı tek kişi olması. Telaşın içindeki yalnızlık. İçimi acıttı, çok acıttı. Bir taraftan da üzdü. Kimsesiz oluşu, çaresizliği. Neyse ki Tuna Ertürk Yiğit Balcı’nın da imdadına yetişti ve halini hatırını sordu.

Zuzu beraberliğine mi devam kötülüğe mi?

Popüler olan İrem, daha iyi çalışma şartlarına sahip olan İrem, yalandan arkadaşının yerine geçip onu ezip geçen İrem, intihar etmiş süsü verip oyunu bozan İrem ve kazadan sonra durumuna acınan yine İrem. Bu işte bir yanlışlık yok mu? Olsa iyi olmaz mı? İrem’in hafıza kaybı ve şen şakrak halleri çok iyiydi. Çünkü gençlik kokuyordu, iyi niyet aşılıyordu. Yalnız durmadan İrem ve dünyasının gösterilmesi sinirimi bozdu. Mesela İrem’i Yiğit’ten gizli kaçırmaya çalışacaklar. Çok güzel. Tuna’nın taksi bulmaya çalışıp bulamaması ve ışıkla kamera uyumu enfes. Yalnız neden biz İrem’in olayını daha detaylı göremiyoruz? Neden Tuna’nın Gölge olduğu gerçeğini doya doya yaşayamıyoruz? Apar topar adeta yangından mal kaçırıyormuş gibi iki dakikada oldu bitti durumuna getiriyoruz? Dizi süreleri zaten uzun, işte bu sahneleri yedire yedire oynasalar ya. Çünkü ekrana yakışan birbirinden daha yetenekli dörtlü oyuncu var. Bunları değerlendirememek neden? Tuna’nın kaçışlarını daha çok görmek istedim. Hayranları tarafından saldırıya maruz kalsın, kızlar kurtarmaya çalışsın. Yiğit arabadan gelsin. Görsün, konuşmaya çalışsın.

Elif teyze süper, Elif teyze mükemmel, Elif teyze aslan dedim. Onu da oyuna alet ettiniz. Kızına neler yapacağını söyledi, anne yüreği dayanamaz demeyin, dayanır. Kızının kaza geçirdiğini sanan bir anne için hastanede gerçekleri Yiğit’e söylememesi bile çok büyük olay. Komedi izliyoruz, komedi. Romantik kısmını zaten göremediğim için komedi sonrası üzülmeyelim bari. Evet, Elif teyze diyordum. Mektup yazmasını çok sevdim, çünkü hatırlanması gerekeni hatırlattı. Mektup yazmak iyidir, güzeldir. Sevdiklerinizin kokunuzu da hissedebildikleri hatıraları almaları için yardımcı olun. Yalnız teknoloji çağındayız teyzem. Okuman yazman da var. Bir telefon açsan da haber versen olmaz mı? Çünkü postacı sahnesi olmamış, olmamış teyzem.

Postacı olayının detayını girmek moralimi bozmasın da buradan  Yiğit Balcı ev olayını giriş yapayım. Son bölümlerde evin iç dizaynı değişik geliyordu. Kapı da değişmiş. Bunu daha önceden gördük mü? Ben Yiğit’in ev değiştirme işine giriştiğini görmedim çünkü? Gören varsa yoruma yazsın, teşekkürler.