"Uğruna güçlü olmak istediğim kim varsa yanında hep çaresiz kaldım."

Belçim Bilgin'in diziden ayrılacağını bilmesek de Naz karakterinin öleceğini kestirmek zor değildi bölümün akışı içinde. Önce Murat'ın "O kadın Ali Nejat'a hiçbir zaman iyi gelmedi, bir an evvel ondan kurtulsak da hepimiz biraz rahat etsek," sözlerini duyduk. Ardından yalnızca evine uyumaya giden annesini yıllarca görmeyecekmiş gibi vedalaşan Naz ve annesinin halleri alıştırdı bizi bu düşünceye. En sonunda da Kaan'ın Naz'a "anne" demesiyle emin olduk ki Naz gidici…

 

Söz konusu cümlesinden ve geçen sezondaki performansından dolayı Naz'ın ölümünden Murat'ın sorumlu olabileceğini düşünüyorum ben. Didem'in yaşadıklarından ve ölümünden Ali Nejat'ı sorumlu tuttuğu için Ali Nejat'ın evleneceği kadını ortadan kaldırmayı planlamış olabilir. Hatta bu işi bizzat yapmış bile olabilir, çünkü Naz tanıyordu kendisini öldürmeye gelen kişiyi… Gerçi düşündüm de, bu dizide kötü ne olsa Murat'ı sorumlu tutmaya teşneyim ben, bu yüzden başkalarının açıklarını yakalayamıyor olabilirim. Ama bildiğimiz kadarıyla başka birinin de bir husumeti yok Ali Nejat'la.

 

Anlayamadığım şey, öldürmek için Ali Nejat'ın annesinin hikâyesinin içine çekmek gerekmiyordu Naz'ı. Yalnız olduğu herhangi bir zamanda da öldürülebilirdi… Bu da, sorumlunun Murat olmadığı sonucuna çıkartabilir bizi. Yani, gerçekten Süreyya Hanım'ın hikâyesini öğrenmeye başladığı için ortadan kaldırılmış olabilir Naz. O zaman da şu soruyu sormam gerekir: Madem bu kadına yaklaşan yanacaktı -çünkü hikâyesini kimsenin bilmemesi gerekiyordu- ve madem bu kadın bir tür göz hapsindeydi, o zaman neden birileriyle görüşmesinin önüne geçilemedi?

 

 

Çocukluklarının çok da mutlu geçmediğini tahmin edebildiğim Eylül ve Enver -banyoya kilitlenme hikâyeleriyle dolu bir çocukluk pek de mutlu geçmiş olmasa gerek-, bir kez daha deneyebilecekler mi acaba mutluluğu? Murat'ın foyaları bir bir ortaya çıksa da Feyza için hamle yapmaya tenezzül eder mi Enver artık? Yoksa, selamını almayı bile zül saydığı bir kadından -ne güzel bir andı Enver'in Feyza'yı görmezden gelişi!- ne olursa olsun uzak durmaya güç yetirecek kadar büyük müdür gururu?

 

Ve Kaan'ın bitmek tükenmek bilmeyen acıları, yaraları… Annesinin yokluğuna alıştı, Naz ve Feyza'nın ilgisini koymayı denedi annesinin yerine. Derken halası gitti uzaklara. Naz'a öyle bağlandı ki, babası sırf onu mutlu etmek için evlenecekti Naz'la… Babasının başı beladan kurtulmuyor, iki gün oyun oynayıp mutlu olsalar üçüncü gün bir maraz çıkıyor. Kavga, dövüş, silahlar, polisler, kelepçeler… Üstelik etrafında bir tane yaşıtı, dengi biri yok. Yetişkinlerin arasında oradan oraya savrulup duran bir çocuk. Haliyle onun gözyaşları, herkesinkinden daha çok acıtıyor insanın canını… Ne vardı sanki çocuğun gözü önünde takmasalardı kelepçeleri Ali Nejat'a, durumu bildirip bir kenarda bekleselerdi hem oğluyla konuşmasını hem de cenazesini defnetmesini…

 

Düğünden önceki gün boyunca Kaan'ın kendisine hazırlanan sürprizin peşinde koşması ne güzeldi oysa. Hem bir şeylere erişmek için emek vermeyi öğreniyordu geri planda, hem de düğün organizasyonu gibi detaylarla dolu bir iş esnasında bir çocuğu oyalamanın en sevimli yollarından biriydi bu.

 

Enver'in Eylül'e söylediği, benim de başlığa taşıdığım cümlelerle noktalamak istiyorum bu haftaki yazımı, çünkü bu cümlenin -ya da itirafın diyelim- geçtiğimiz sezonun özeti niteliğinde olduğuna inanıyorum: "Uğruna güçlü olmak istediğim kim varsa yanında hep çaresiz kaldım." Yalnızca Enver değil, Ali Nejat, Feyza, Naz, Umut, Neslihan, Genco... Aklımıza gelen herkesin böyle özetlenecek bir hikâyesi var bu kördüğümde...Öyleyse yeniden ayağa kalkmanın, dirilmenin ve mücadele etmenin zamanı geldi demektir, çözülecek çok şeyimiz var. Ve sezon sonundan kalma sorularımız baki, yani daha çoook konumuz var!