Çay veya kahve severler olarak insanlar ikiye ayrılıyor. Mesela ben kahve olmadan yapmayanlardan biriyim. Bir hafta çay içmesem aklıma dahi gelmezken kahvesiz yaşayamam. Kahve bağımlıları fizyolojik olarak kahveye daha çok bağlı kalırken, çay içenler çaya gönülden bağlanıyor. Pars ise karakterindeki tezatlıklarla beraber kahve ve çayı hayatına adapte edebiliyor. İşte burada Pars’ın kahve ve çaya olan zaafının psikososyal faktörlerle ilişkili olduğunu düşünüyorum.
Kahve var içersen?
Pars’ı işinde başarıyı yakaladığı ve aşırı keyifli olduğu zamanlarda özel çekim Türk kahvesini yudumlarken buluyoruz. Rıdvan’a en bol köpüklüsünden bir kahve istiyor. Pars’ın özelinde daha gelenekçi (lakin hiçbir zaman Anadolu Savcısı değil!), özenli ve seçici bir birey olduğunu sezinliyorum. Bu özellikleri bir önceki sayfada bahsetmiş olduğum ketumluğuna da zemin hazırlıyor.
Ben bitti demeden bitmez...
Çay kesinlikle bir kültürdür. Pars, bu kültürün ön saflarında yer alan özel karakterlerden biri. Çay net olarak bir davettir. Gerçek çay içicisi sallamalı, iplikli, poşetli çaya çay demez. Savcım tam bir çay müptelasıdır. Savcıma göre kötü çay olmaz. Ya demlenmemiştir ya bayat ya da gönülsüz olarak demlenmiştir. Çay adabı ile içilir. İçerken rengine, dumanına, kokusuna ve tadına odaklanmak gerekir. Savcı Pars da işinde usul, erkan neyse ona dikkat eder. Kulaktan dolma bilgiye kanmaz. Araştırır, bulur ve gerekeni neyse ona göre hareket eder. Çay henüz her şey bitmedi demektir...! *
Mısırlı balık kraker yerken mutlu olabilen kaç kişi kaldık ki?
Derinlere indiğimde ise aileyi Pars’ın toparladığını düşünüyorum. Arkadaşlarına ve yakın çevresine güvenene kadar zor biri; ancak, sonrasında çok iyi bir dost olduğu kaçınılmaz! O yetişkin görüntüsünün arkasında hâlâ içindeki çocuğu saklayabildiğini mısırlı balık kraker yerken gördüm. İçindeki çocuğu saklayabilen insandan korkmayacaksın. Pars, bazen hırslarına yenik düşse de iyi niyetli biri. Korkmayın. Pars'a yeter ki fırsat verin. Bırakın çevresine güvensin.
*Cezmi Ersöz