Günden güne inancımı kaybettiğimi hissediyorum. İyiliğe, güzelliğe, doğruluğa hatta öyle zamanlar geliyor ki adalete olan inancımı kaybediyorum sanki. Biliyorum, inancımı kaybedersem, inanmazsam hiçbir şey istediğim gibi olmaz ama çok zorlanıyorum son zamanlarda. Kalbimi ne kadar temiz tutmaya, kötülüğe, haksızlığa, çirkinliklere kapatmaya çalışsam da beynimin içini kemirip duran düşüncelerden uzaklaşamıyorum.

Her gün yaşadığım, bizzat şahit olduğum veya duyduğum olaylar karşısında artık ne hissettiğimi bilemez vaziyetteyim. Gün geçtikçe hissizleşiyorum sanki ve bu beni çıldırtıyor. Bundan sonra her şeyin kötüye gideceği türünden kabus gibi üzerime çöken düşünceler beynimi yakıyor.

Sürekli bir baskı hali, tek yönlü kontrol mekanizması, ayrıştırırken aynı zamanda tek tipleştirme çabası. Sansürler, engeller, tahammülsüzlük ve sadece kağıt üzerinde kalan özgürlüklerimiz. Dile getirilen ve sonuçları haksızlıkla biten düşüncelerimiz veya içimize sustuklarımız.

Hal böyleyken hiçbir şey umurunda değilmiş gibi yapabilirsin veya gerçekten hiçbir şeyi umursamıyor olabilirsin. Kendini soyutlamış hatta dünyayla tüm bağını koparmış olduğunu düşünebilirsin eğer bir baskı rejiminin ortasına düşmemişsen. Baskının hakim olduğu topraklarda yaşıyorsan ve bu baskı gittikçe farklı bir boyut kazanıyorsa artık istesen de istemesen de oyuna dahil ediliyorsun son derece can yakıcı bir şekilde. Yaşadığın ülkeye dair düşüncelerin, vatanına olan bağlılığın ve sevgin senin kontrolünden çıkabiliyor mesela. Sadece evine, mahremine değil, beynine de sızıveriyor, seni kontrolleri altına alabiliyorlar.  “Cehennem Tanrısı” bahsettiğim bu durumu, Amerikan faşizmi üzerinden faşizmin geleceği, belki de çoktan geldiği hatta çok çok önceden vardığı o son noktayı anlatıyor. Sam Shepard tarafından yazılan eser hem çok yalın hem de konu itibariyle ve konunun ele alınış biçimiyle son derece rahatsız edici. Oyunu izlerken bir huzursuzluk kaplıyor içinizi.

No Act Sahne tarafından prömiyeri yapılan ve Fulya Filazi yönetimindeki Cehennem Tanrısı’nda Zeynep Köse, Deniz Hamzaoğlu, Özgün Çoban ve Orçun Koray Kaygusuz’un performansları gerçekten çok iyi. Özellikle Özgün Çoban’ın performansı epey sarsıcı.

Ben izlediği oyunlarda dekora önem veren, dekor seven bir izleyici değilim hatta dekorun bazen performansın önüne geçip yorucu olduğunu bile düşünürüm. Cehennem Tanrısı ise metnin gereği olarak detaylı bir dekora sahip ve Nilüfer Uzun tarafından yapılan dekor tasarımında ince detaylar düşünülmüş. Oyunun yoğun detaylı dekoru olması gerektiği gibiydi ancak benim için biraz ilgi dağıtıcıydı diyebilirim.

Cehennem Tanrısı, üzerine düşünülmesi ve konuşulması gereken oyunlardan. Son derece sert bir konuyu yalın bir dille anlatan oyun, etkileyici performanslarla harmanlanınca seyirlik zevki artırmış durumda. Cehennem Tanrısı’nı izlemenizi canı gönülden tavsiye ederim.

Cehennem Tanrısı’yla bizi buluşturan No Act Sahne’ye ve nazik daveti için Fulya Filazi’ye teşekkür ederim.

 

Yazan: Sam Shepard

Çeviren: Münevver Bayhan

Yöneten: Fulya Filazi

Oyucular: Zeynep Köse, Deniz Hamzaoğlu, Özgün Çoban, Orçun Koray Kaygusuz

Dekor ve Kostüm Tasarım: Nilüfer Uzun Deveci

Dekor Uygulama: Cabir Aygün

Müzik Tasarım: Saki Çimen

Işık Tasarım: Serdal Ece

Sahne: No Act