Kapıyı çaldım, hafif aralık olduğunu görünce biraz iteledim ve yüzlerindeki kocaman gülümsemeleriyle karşıladılar beni. Gülmek öylesine iyi geldi ki ilerledim ve sessizce oturdum koltuğa. Karşımdakiler öylesine mutlu öylesine huzurlu öylesine neşeliydiler ki bakakaldım saatlerce. Sonra bir ses duydum, biraz irkildim. Şef dediler, amir dediler, buldum buldum profesör dediler. O an şu sözleri mırıldandım…

“Bir vapur dumanıyla sanki gelecek gibi 
Bir gün gelecek elbet, ütopyalar güzeldir.” 

İşte tıpkı bu şarkı sözündeki gibi bir dünyaya adım attım. Çok iyi karşıladılar beni evlerinde. Ama ben alışkın değildim sanki böylesine. O yüzden “Ütopya burası, fazla alışma!” Dedi iç sesim… Sonrası mı? 

 

Mam’Art Tiyatro’nun yeni sezon oyunu Empatopya’dan bahsediyorum. Rebekka Kricheldorf’un yazıp Mehpare Bakır’ın çevirmenliğini yaptığı oyunu sahneye çok başarılı uyarlamışlar. Öyle şaşalı dekora öyle kostüm odaklı oyuna rastlayamayacaksınız. Öyle etrafı çok araç gereçle boğmuşlar asla demeyeceksiniz. Ama öyle hoş seslere öyle akılda kalacak koreografiye denk geleceksiniz ki bu Empatopya’da belki siz de kalmak isteyeceksiniz.

Düşünsenize sürekli güler yüz var, kahkaha var, sevgi var, bebekler bile ağlamıyor üstelik… Bunlar çok çekici değil mi? Yetmedi mi size? O zaman rekabet yok, çirkinlik kavramı yok, ayrımcılık yok, üstelik hiçbir ayrımcılık yok. Yanlış duymadınız. Ne cinsiyet ayrımcılığı ne statü ayrımcılığı. Kulağa cazip mi geliyor? Siz de orada yaşamak mı istiyorsunuz? Veeee güzellik kavramı. Orada herkes güzel  çünkü ne demiştik: Empatopya’da yok yok… Tam hayallerinizin dünyası ve işte o karşınızda.

Veeee bir gün Empatopya’ya bir kadın ve bir adam yani iki vahşi geliyor. Ben demiyorum, onlar diyor. Cinsel kimliğin sorgulanmadığı yere bir kadın ve bir adam gelirse...

Aslında günümüzde plazaların hepsi de kendi içlerinde bir dünya değil mi? Ya da her avm ayrı bir dünya değil mi? Belki hepsi kendi içerisinde ayrı bir dünyadır kim bilir?

Empatopya başarıyla çevrilmiş bir metin. Birçok konuyu, olayı, kişiyi sorgulayacağınız bir oyun. Oğuz Utku Güneş şahane yönetmiş oyunu. Ve sahne üzerindeki oyuncuların hepsi başarıyla canlandırmış rollerini. (Elif Melda Yılmaz’ı sahne üzerinde gördüğümde aklıma bol bol Eskişehir’in gelmesi ve bunun için ayrıca kalpler kendisine.^^) Böylesine kalabalık kadrolu oyunlarda bikaç kişi daha ön plana çıkıp diğerleri de biraz daha arka planda kalabiliyor. Oysa burada birbirinden farklı oyunlarda izlediğim oyuncuların ekip olmuş halini görmek ve bunu büyük ustalıkla sahneye koymalarını çok takdir ettim. Güzel cast için bir kez daha teşekkürler Mam’Art. Karşınızda sevdiğiniz bir takım var ve taraftar olarak bu seyirden inanılmaz tat alıyorsunuz. Evet, işte tam da böyle olmuş ekip. Ayrıca oyunun metniydi, rejisiydi derken en çok bayıldığım yerlerden biri de koreografisiydi. Utku Demirkaya’nın ellerine sağlık. Yeni selamlama şeklimiz hayırlı olsun.^^ 

Eğlenmek için, sorgulamak için, bilmek için… “Kim bilir nasıl eğlenmişlerdir provalarda?” (Çok kıskandım.) Demek için gidin ve Empatopya’ya dahil olun. Valla efendim bi’ stres atıyorsunuz, bi’ spor salonundan çıkıp da tüm kalorileri vermiş gibi hissediyorsunuz ki öyle böyle değil. Şimdiden esenlikler hepinize… 

Hem unutmayın, tiyatro iyidir, iyileştirir… 

Sevgiler.    

OYUN KÜNYE BİLGİLERİ