2011 yılının Temmuz ayında, takvimler ayın 22’sini gösterirken Norveç ardı ardına gerçekleşen iki terör eylemiyle sarsıldı. Önce Oslo’da, belediye binalarının hemen dışında büyük bir patlama gerçekleşti. Bu olayın yaraları henüz sarılamamış, yaşananların şoku atlatılamamışken ikinci bir saldırı oldu: Utøya Katliamı.

Utøya 22. juli filmi bizleri 2011 yılına, saldırıların olduğu tarihe götürüyor. Oslo’daki patlamanın güvenlik kameralarına yansıyan görüntülerini, insanın tüylerini ürperten o patlamayı perdeye yansıtan film sonarsında ise asıl eyleme, Oslo’nun hemen dışında bulunan ve 500 kadar gencin gençlik kampı için toplaştığı küçük Utøya adasına yöneliyor. Herkes Oslo saldırısını konuşurken, ailesine, akrabasına, sevgilisine, dostuna ulaşmaya çalışırken önce ne olduğu anlaşılamayan sesler, ardından da çığlıklar duyulmaya başlıyor. Gençler ormanı koşarak aşıp kamp bölgesine geliyor. Ve gelen seslerin ne olduğu kısa süre içinde anlaşılıyor: Silah sesleri. Kimden ve neden geldiğini kimsenin bilmediği bu seslerle kamp sarsılıyor, önce herkes ortak kulübede toplaşıyor, ardından da ormana, silah seslerinden uzağa kaçıyor. Kaç kişiler, onlar kimler, kimse bir şey bilmiyor, hayatta kalmak için, canları pahasına koşuyor ve saklanıyorlar.

Utøya 22. juli filmi izleyiciye bir biyografi anlatmak gibi bir hataya düşmüyor. Yaşanan korkunç olayı kendi yarattığı karakterler üzerinden, o gün orada bulunanların ifadelerine dayanan bir olay görgüsü içinde aktarıyor. Kendi karakterlerini, kendi hikayesini yaratan film kahraman olarak ise Kaja adında genç bir kızı seçiyor. Olaydan önce arkadaşlarıyla eğlenen, bir yandan da Oslo saldırısının muhakemesini yapan Kaja, olay anında ise birkaç dakika önce kavga ettiği kız kardeşi Emilie’yi aramaya koyuluyor. Canı pahasına kardeşinin peşinden gidiyor, bu sırada olayda yaralananlara, olayın şokunu yaşayan küçüklere yardım etmeye çalışıyor. Kendi hayatını hiçe sayarak nispeten güvenli olan sığınağından çıkıyor.  Bir yandan kardeşini arayıp diğer yandan da hayatta kalmaya çalışıyor.

22 Temmuz gecesi tüm haber programlarında, 23 Temmuz sabahı ise gazetelerden başlayarak tüm televizyon kanallarında dönmüştü Utøya Katliamı’nın gelişmeleri. Ölenler, yaralananlar ve bu travmayı atlatamayanlar… Yüzlerce kurban verdi Utøya Katliamı, gençlik kampı için, biraz eğlenmek için gittikleri Utøya’da acı ve gerilim dolu 72 dakika. 90 dakikalık film de bizlere bu 72 dakikayı başından sonuna, tüm gerilimiyle yansıtıyor. Yeni bir şeyler yaratmaması, tarihten bir kesit sunması, bir “hafıza filmi” olması sebebiyle Transit filmin rakip olamayan Utøya 22. juli buna karşın muhteşem bir film, kamera yönetimi ise tek kelimeyle harika. Gerilimi iliklerinize kadar hissettiğiniz filmden çıkınca buz gibi soğuk bir duş aldığınızı hissederseniz sakın şaşırmayın, çünkü yalnız değilsiniz.