Yazının en başında da belirttim, bu filmde Çiçek’in Doğan’la yürütecekleri ilişki için verdiği çabadan daha çok başka bir hikaye anlatılıyor ve altı didiklenmesi gerekecek kadar dolu.

Her genç kızın izlemesi gerekiyor sırf bu yüzden. Yaşanacaklardan ve yaşananlardan yani hayatımızdan kimin sorumlu oluğunu, büyümenin ne demek olduğunu anlamaya başlamak için bir adım atmamız gerektiğinden bahsediyor film. Detay vermeden ancak bu şekilde anlatabiliyorum bu mesajı.

Anlatılanın ve duyurulanın aksine ‘yılın beklenen aşk filmi’ değil İkimizin Yerine. Çok daha fazlasını içinde bulunduran bir gelişim öyküsü. Görsel artılarının her birini kenara bıraktığınızda, hikayenin gerçeğinde almanız gereken büyük bir mesajı olan, çok şey anlatan bir film.

Demiştim, yine diyorum; filmi tamamen eleştirecek bir noktasını bulmak üzerine izledim. Kaçırdığım teknik detaylar vardır mutlaka ama hikayenin anlatmak istediği noktayı kaçırdığıma kimse inandıramaz beni.

Her şeyi kenara koyun ve sadece şu cümleyi kurabilmek için bile olsa izleyin; “Filmin tamamını izledim. Şu noktayı beğenmedim.” İnanıyorum ki ön yargı olarak ördüğünüz duvarda mutlak bir çatlak oluşturabilecek güce sahip bir 126 dakika yaşayacaksınız.