Harun’un sevgisi
Bu sahne herhalde herkesin
hayatında en az bir kere yaşamanın eşiğine geldiği efsane bir andır. Harun’un ‘Kodu
söylüyorum, kodu’ diye başlayan ve devamı hepimizce malum o şahane konuşması, ‘Ben
aşk acısından gözümün önünü bile görmezken ve adımı unutmuşken nasıl oluyor da
dünya mütemadiyen dönmeye devam ediyor?’ sorusunu hepimiz adına sorulmuş
halidir. Aşkından elin kolun uyuşur, aklını kaçırırsın, ama bir taraftan hayat
devam eder, mesela kopar okula gidersin, hoca ders anlatır, üstüne bir de
sorular sorar. İşe gidersin, bir takım insanlar çalışmanı bekler. Çok sevdiğim
bir laftır, ‘Ben hadımım diyorum, sen kaç çocuğun var diyorsun.’ İşte bu sahne
bana hep bunu hatırlatır. Kimse aşk acısı çekmesin dilerim. Ama çekilecekse de,
elbette böylesi makbuldür.