Dur daha bitmedi… Hani Koruncuk projesinde Defne de sizinle çalışacaktı? Defne, şirkette senden sonra tek tasarımcı olduğu halde, tasarımlarını toplantıdan önce paylaşmayıp, Fikret’ten sonra herkesle birlikte görmesini nereye koyacağız? Defileye hazırlanırken, Defne’yi söylediği sözler yüzünden Fikret’in yanında kolundan çekiştirip uzaklaştırmana ne diyeceğiz? Sinan’ın dediği gibi kadınlar hisseder Ömer -Daldan dala konan bal böcüsü Sinan, beni şaşırtıyorsun- Sanki sen hissetmedin Fik Fik’in sana âşık olduğunu. Kadın pişkin pişkin sana “Peki şimdi n’olucak, n’olucaz biz" dedi, var mı ötesi? Hadsiz! Sen kendinden emin olabilirsin, ama kadınlar bu densiz aşk gösterilerini hissettiklerinde "hooop serin gel! Yavaaaş" diye uyarırlar karşı tarafı anlayacakları dilde. Sen pek müdahil olma istersen ya da söylediklerin ve hareketlerin bu çıkışlara gerek duyulmayacak şekilde olsun.

"Gönlünü alırım ben senin" dedin ama defileden önce Fikret’in yanında dururken, Defne’yle konuşmak yerine karşıdan bakmayı tercih ettin. Fikret kaçırır mı bu detayı yapıştı eline, defile sonu selamlama falan filan… Bir de Defne’nin sorusuna verdiğin cevabı bilse kim bilir neler yapacak. -Aman diyeyim Defne bir saçmalık yapıp söyleme Fikret’e- Çünkü Defne ‘nin canını bile isteye yakmaya çalışıyor Fik Fik. Malzeme verme başka bir kadının eline Ömer… Herkesi Fikret ile selamlayacağım derken görmedin, coşkuyla ve gururla ayağa fırlayıp seni alkışlayan Defne’nin yüzünü. El ele durduğunuzda sahnede, güneşi soldu yüzündeki gülüşün.

En çok şu dönemde anneciğinin yanında olmasını isterdim Ömer. Çünkü istenmeyen gelin olduğu İplikçi Ailesi'nde en çok anneciğin anlardı Defne’yi, onun yanında olurdu. Kadın gözüyle Defne’nin kuşkularını nasıl gidereceğini anlatırdı sana, seven kadının neler beklediğini…

Gerçek aşk koşulsuz teslimiyeti gerektirir. Can’ı Canan’a koşulsuz teslim etmeyi… Hatırla; sen bir erkek gibi severken, içindeki çocuk şefkat bekledi Ömer. Defne, seni bir kadın gibi severken, dudaklarıyla sevgilin, elleriyle annen, sözleriyle can dostun, çalışırken yardımcın oldu. “Sevgilim, Tanrının beşiğiymiş koynun diye uyuduğum dünya”  Defne’nin kokusunu içine çekerek, ona sarılarak güne başlamak ne güzel değil mi? Sabah pişirdiği otlu omleti yemek… Eve dolan kahve kokusu… Evden çıkarken yakana iliştirilen bir tutam çiçek… Akşama ne yemek istersin diye soran bir kadın… Sen çizim yaparken yanı başında uyuyakalan küçük kız… Fettan bir dişilik yerine, masumiyetin çekiciliği.

Bilmediğin bir şeyin yokluğu acıtmaz canını Ömer. Ama öğrendiğin, sahip olduğun bir şeyin kaybı yıkıcı olur. Hiç aklından çıkarma; Evet, Ömer İplikçi ’sin ama gerçekte koskoca bir yalnızlığın içinde, Defne’nin seni sevdiği kadarsın, daha fazla değil. İşte bu yüzden gider kaygılarını Defne’nin, güldür tekrar yüzünü, sadece onun elinden tut. Çünkü Defne’nin senden başka kahramanı yok.