Yasemin için ne desem ne düşünsem hep tereddüt ediyorum. Tam bir ara sıcak gözümde, ne reddedecek sebep bulabiliyorum ne de tamam şimdi doydum diyebiliyorum. Bir bakmışız Yasemin almış eline, Ömer ile Defne’sinin alamet-i farikasıyla ‘çişli kitap’ diye alay ediyor, sonra Turgut Uyar cümlelerinden dem vurmaya başlıyor. Uzunca süre ‘Bu asistan kızda kim oluyor ki?’ diye küçümsediği Defne'yi yeri geliyor Passionis için tek kurtarıcı olarak görüyor.

En beteri de herkesten yakın, herkesten kıymetli olması gereken İso’yu öyle çok da anlık bir öfke olduğuna pek ikna olamadığım bir biçimde silip atıveriyor. Ben var seni anlamamak Yasemin. Umarım Sinan anlayabilir.