Biten her duygunun derin izler bıraktığı duygusal insan topluluğuyuz bizler. Deli gibi seviyoruz yazdıklarımızı, okuduklarımızı ve hatta izlediklerimizi. Olmuyor, bir de kurguyu izlerken gözlerimiz yaşarıyor! Karakterleri kişiselleştiriyor, gerçekten dertlerini dert edinir buluyoruz bölüm bitince. Karadayı tam da böyle bir diziydi bizler için.

İçeriğinde aşkı ve adaleti barındıran, bol acının kol gezdiği bir kurgu güzellemesi. Tutku derecesinde bağlanmıştık diziye. Biteli 6 aya yakın zaman olmasına rağmen, ara ara aklımızın bir köşesine düşüp; "Ne güzel bir aşktı Mahir ile Feride, ne güzel bir insandı Nazif Baba..." derken buluyoruz kendimizi Karadayı sevenlerle. Tam güzel bir olay esnasında Mahir'den ya da Feride'den bir repliği yapıştırıyoruz, yüzlerde tebessüm oluveriyor biten bir kurgunun sözleri. Mandalina yerken gülüyor, Bizim Yer'i onlara has bir yer olarak hayal ediyoruz. Hâlâ daha "Deniz'e kavuştular mı?" diye soranlarımız mevcut. Böyle güzel ve derin izler bırakıp gitmiş bize Karadayı.

Bıraktıkları yanımıza kâr ve kalbimize ödül olsun. 2015 bize veda ederken şu günlerde, gene dizinin bir repliğiyle bitirelim seneyi. "Hüzünden değil mutluluktan sarsın kırışıklıklar yüzünüzü." Mahir ve Feride gibi her türlü kimlikten arınmış, içimizde aşk ile başlayalım gelen seneye. Kötü insanların uzağında, huzur yanı başımızda bir yerde olsun. Giden sene ne götürürse götürsün, sevdiklerinize bir şey olmasın yeter! Güzel bir sene diliyorum, sağlık ve mutlulukla.

İyi seneler.