Yaz aylarında başlayıp kış gecelerinde hayatımızda yer edinmeye çalışan dizilerin ömrü kelebek misalidir. Birkaç aylığına başlayıp peşine de veda ederler. Çünkü bir önceki kıştan yerine rezerve edenler vardır. Yalnız bazıları öyledir ki hayatına durmadan devam eder, seyirciden aldığı destek ile gücüne güç katarak taşları yerinden oynatır.

Güzel Köylü hayatımıza tam da böyle girmişti. Ege’nin denizini, sıcacık insanını, şivesini getirmişti. Düşman gibi görünüp kardeş bağıyla bağlı iki aileyi bizimle tanıştırmıştı. Hüsnü Alkan’ı (Ahmet Mümtaz Taylan) ve krema seven biricik eşi Dudu’yu hayatımızın ortasına sokmuştu. Cımal (Cemal/ Berk Cankat) diye seslendiği büyük oğlu ve Celal (Tolga Ortancıl) diye söylendiği küçük oğlu ile her hafta neşesini bizlerle paylaştı. İlk defa izlediğim ve her hafta aynı kahkahayı attıran Bünyamin (Toygan Avanoğlu) karakteriyle buluşmamı sağladı. Olmazsa olmaz dediğim Mansur (Kerim Yağcı) türküleri ile kâh coşturdular, kâh ağlattılar. Oyuncuların tüm mekanları o kadar içten benimseyerek beni ve izleyen diğer tüm seyircilerini içine aldıkları güzel, keyifli ve samimi bir köy kurdular. (Ahhhh daha Güzel Köy’ü ziyaret etmek istiyordum, mis havasını içime çekmek istiyordum). Ve 17 Haziran akşamı 52. bölüm ile tadı damağımızda kalan bir bölümle veda ettiler.