Beş Kardeş: Sait Faik öyküleri tadında bir dram
Furkan Erkan

Sonunda beklediğimiz an geldi. Ama tabii ki ben bir Leyla ile Mecnun beklemiyordum. Kendini tekrar etmek olurdu çünkü. Kendi adıma, az çok beklediğim bir dizi buldum Beş Kardeş'te. O özlediğimiz aile dizilerini aratmayan bir yapısı var. Yer yer hüzünlendiriyor ve güldürüyor. Tam totale seslenen bir iş ama bazı yerlerini izlerken yoruldum.

Aile dizileri konseptindeki hikayemiz biraz daha abi-kardeş odaklı. Sait ve beraberindeki dört kardeşinin başına gelen komik olaylar anlatılıyor.  Diziyi izlerken balıkçılar, deniz, küçük mahalleler ve kaybeden insanların hayatları aklıma hemen Sait Faik Abasıyanık'ı getirdi. O sadeliği, samimiyeti buldum bu dizinin anlatım dilinde. Öte yandan oyunculuklarda bir tane sarkan performans yok. Her biri çok eğlenceli ve sağlam! Ama içlerinden en çok Nazım'ı sevdim. Nadir Sarıbacak her seferinde farklı karakterlere hayat vererek kendini oldukça geliştiriyor. Keza Tansu Biçer'in imam karakteri de cuk oturmuş.

Onur Ünlü'nün 'klasik' bir dizi yaptığını söylemek haksızlık olur. Ama alışkın olduğumuz post-modern tarzından sıyrılarak daha gerçekçi bir komedi yapmış. Senaryoda bazı yerlerin üstün körü, başlarda kurgunun biraz hızlı olduğunu söylesem de gayet sıcak ve keyifli bir dizi olmuş.

Bir de başlarda 'çay', İşkembeci'nin tabelasındaki yazılar gibi Leyla ile Mecnun'da rastlamış olduğumuz ufak tefek iğnelemeler ve göndermeler mevcuttu. Yani bu diziyi Leyla ile Mecnun'un müdavimleri sevecektir.

Umarım, ekran ömrü uzun olur.