Bu hafta tüm yorumu Can'ı gömmeye ayırdım, farkındayım. Bunun için özür dilerim ama sona yaklaşırken söylemek istediğim ufak birkaç şey daha var.
Tüm bu yaşanan durumlar için “sonun başlangıcı” desem abartmış olmam diye düşünüyorum. Murat’ın oyuna, üstelik meydan okuyarak, girmesi aslında tam beklediğim hareketmiş meğerse. Can’ın “ispat” temalı yemeğinin ilk saniyesinden son saniyesine kadar, kendisine yakışan olgun kişiliğinden çıkmamış olması yeterince iyiydi. Can’ın ağır tahriklerine karşı gardını almıştı, tartışmaları sırasında bile ölçülüydü. Puanları topluyordu. Hamilelik yalanı karşısında dahi asil çizgisinden çıkmadı. Ama Can’ın Ayşegül’e karşı tutumu, kıza kum torbası muamelesi yapması, dağlara taşlara sığmayan Elif aşkı ve egosu birleşince Can için son, Murat için başlangıç oldu. Bundan sonra “Siz hepiniz, Murat tek!”
Not: (Kesinlikle) Murat'çıyım.