Hüseyin Cevher, bugüne kadar gösterdiği tüm dalgalanmalara
en güzel cevabı yine kendisi verdi. Sahi bugün birçok sorunun cevabı yine
karakterlerde gizli değil miydi?
Ağlamıyorum, gözüme çocukluk kaçtı.
Hüseyin’in Ceren’in sözlerine kırılmış olmasına ne kadar sevindiğimi anlatamam. Çünkü bir el, “Sen böyle düşüncesiz bir adam değildin Hüseyin!”
diyebilmeliydi. Bunun Ceren olmasını da sevdim. Hüseyin'i izlemeyi seviyorum, tüm bu dengesizliklerini de. Fakat en büyük korkum Hüseyin'in tutarsızlaşması. O yüzden daha da ince eleyip sık dokuyorum onu izlerken. Hüseyin’in büyümeye dair
korkularını, Kerim’e karşı oluşan iyi niyetli kıskançlık dürtülerini, içinde
kalan hayallerini izlerken anne- oğula da ilk defa bu kadar yakından dokunduk.
Gecenin karanlığında salonda dertleşen Cevherler, en sevdiğim. Kim o koltuğa
otursa, kalbini açıyor hiç düşünmeden.
"Baba sen ne yapıyorsun?"
Tam bir ukde gibi içinde kalan hayallerinin aklına
getiriyor, o an bir şey oluyor yine ailesinin arkasını toparlamak için koşuyor
Hüseyin. Büyük evlatların kaderi mi bu? Keşke Hüseyin ve Ceren de koşturmacadan
yorulup bir yerlere kaçsa. Ya da Bayram Bey, baba-kızı kaçırıp bir dağ evine
kapatsa.
"Aman canım çay içiyorum, ne yapabilirim başka Hüseyin."
Bayram Bey, hayatının en düşüncesiz hareketlerinden birini
daha yaparak Hülya’nın hastalanmasına neden oldu. Evet, Hülya ve Kerim
birbirlerine biraz olsun yaklaştılar ama silahlarla adam kaçırmak eski Bayram
Bey’in işiydi, yenisinin değil. Bu iş elbet ortaya çıkar, ortaya çıktığında Kerim’in gazabından
kork Bayram Cevher. Korkudan, telaştan kendini evden uzaklara atan Bayram
Bey kalbimi yumuşatıverdi. Fakat yine de hiç olmadı, üzgünüm. Üzdün beni Bayram Baba, neyse ki haftaya gönlümü alırsın.
Ben meselenin Cem’e bağlanacağını düşünüyordum. Gördük ki
yine de bir yerden bağlanacak. Bayram Bey, Mahmut’un üzerine atın dedi ama
Mahmut da birtakım planlar içinde. Yalancı çoban misali ipler birbirine
dolanacak ve mesele bir şekilde Cem’e bağlanacak. Bu sefer dili yanansa Bayram
Bey olacak. Fakat bu sefer net hak etti.
Şükür ki, evde bir tane normal insan yok. Zeynep, Mahir’in
peşinden Berlin’e gitti. Ne zaman dönecekler, nasıl dönecekler ve en önemlisi
ilişki durumlarını güncelleyecekler mi? Bu konuda geçen haftaki düşüncelerim
baki. Yeni şeyler söyleyebilmek için bekleyelim bakalım.
Sen ağlama, dayanamam...
Mahir’in en derin yaralarından biri babası… Babasıyla
yüzleşemeden, belki sarılamadan babasının ölüm haberini aldı. Her ne kadar
Mahir’e kalacak mirastan ötürü uzandığımız bu meselenin bu kadar çabuk
kapanmasından dolayı mutlu olsam da bir Mahir-baba sahnesi izlemeyi de isterdim.
Bu kadar derin bir yara, ha deyince kapanmaz. Daha Mahir’in duygularının
dışavurumunu izleyeceğiz. Belki mirası reddedecek, belki acılarını mirastan
kalan paraları harcayarak dindirmeye çalışacak.
Siz ne kadar güzel bir ikilisiniz.
Kaya… Dünya hala dönüyorsa, Kaya gibi insanlar sebebiyle dönüyor.
Öyle iyi niyetli, öyle yüce gönüllü. Babasına son görevini yapması gerektiğini
öğütleyen, cebindeki son parayı teklif eden, babalık yapmaya gönüllü olan Kaya,
ah ne güzel insansın sen. Sen Fatiha’nı oku yine de. Bir yandan güldürürken bir
yandan ağlattın. Allah seni hep güldürsün…
Geçen hafta Mahir’in Kerim’e yüklenmesinden biraz rahatsız
olmuştum, bu hafta Mahir’in eski, yerini bilen Mahir olduğunu gördüğüme
sevindim. Hülya ve Kerim'in arasına giren bir Mahir izlemek beni gerçekten üzecek. Araya girmek demişken; Hülya’nın HülKer’in arasında kara kedi gibi duran Melisa hakkında ne
düşündüğünü Kerim’e yer yer gökgürültülü bir şekilde anlatması güzeldi.
Kerim, bütün çocuklarını alıp gidecek tamam mı minnak Kerim?
Bölüm boyunca en sevdiğim, en sevindiğim detaysa
Kerim’in yeniden çocukluğuna kulak vermesi oldu. İçindeki çocuğun sesine
kulaklarını tıkama Kerim Cevher. Onu dinleme ama yine de kulaklarını tıkama.
Geçen hafta Küçük Hülya’ya sarılan Küçük Kerim’in bu hafta söylenmesi de
bölümün tam yansımasıydı. Bir dargın, bir barışık… Bir sevdalı, bir hoyrat…
Bayram Bey, buraya da bekleniyorsunuz.
Cevher Malikanesi’nde dillerden düşmeyen evlilik
mevzularından ise birazcık sıkıldım. Hatice Hala’nın izdivacına gülüyordum ama
Ceylan üzerinden ilerleyen sahnelere gülemedim. Hoş, Mahinur Ergun bu meseleyi
güzellikle, toplumsal mesajını da vererek kapatır ama benim yine de canım
sıkıldı. Bade, Arda, Ceylan üçlüsünü üniversiteye hazırlık meselesiyle bir
arada tutmak bana daha cazip geliyor. Ceylan’ın evlendirme niyetiyle yola
çıkılan sahneler bütününde duyduğumuz en güzel replikse kuşkusuz Arda’dan
geldi: “Kadınların iradeleriyle kendi kaderini tayin etme hakkı vardır!"
Bu aralar sadece uyurken huzurlu olsalar da, huzur onlara çok yakışıyor.
Tamamen duygular üzerine yoğunlaşılan, savaşçı Hülya’nın
yeniden göründüğü bir bölümle kapadık haftayı. Gelecek hafta da duygularla
sarmalanmaya devam edeceğiz sanırım. Bu yol nereye çıkacak, nasıl barışacaklar
bilmiyorum. Aldığı teklifi anlatmak için heyecanla Hülya’ya koşan Kerim’e de,
yalan söylemediğine inandırmaya çalışmaktan yorulan Hülya’ya da kıyamıyorum…
İyi güldük, iyi ağladık. Emeği geçen tüm Hayat Şarkısı ekibinin emeklerine sağlık.
Nicelerine…