Sinema konusunda çok seçiciyimdir. Yeşilçam
filmleri ile büyüdüğüm için midir bilinmez, ard arda vizyona giren ve ne yazık
ki büyük bir kısmı sadece gişe kaygısıyla yapılmış, belden aşağı esprilerle
dolu filmler yüzünden sinemadan git gide uzaklaşıp kendimi tiyatroya adamıştım.
Beynimin içindeki “sinema” salonunu yeniden harekete geçiren film ise Kore
sinemasından 2014 yapımı Gukjesijang –
Ode To My Father oldu ve bu güzelliği paylaşmasam olmazdı. (Filmin Türkçe
adı Babama Övgü/Babama Kaside.)
***
Evet, bu sefer çok uzaklardan. Tarih
1950, yer Kore. Kore Savaşı deyince aklımıza 1950’de Kore’ye giden bir tabur
askerimiz ve kurduğumuz kan kardeşliği gelir. Ne acıdır ki ateş hep düştüğü
yere yakar. Uzaklardan baktığımız Kore Savaşı, içinde yaşamış olanlar için
derin acılar bırakmıştır. Biz, sadece “Ay yazık!” derken, hikâyelerini bir de
onlardan dinlemek gerekir. Herkesin elinin altında bir klavye, savaşı övüp
duruyor. Onlar fildişi “saraylarında” savaşa methiyeler sıralarken, savaşlar
içinde kaybolan dünyalardan habersizler. Gukjesijang
– Ode To My Father bu dünyalardan beyaz perdeye yansıyanı.
Hikâye için bir zaman aralığı vermek
gerekirse 1950’den günümüze diyebilirim. Genel bir şekilde özetlemek gerekirse;
1950 Kore Savaşı’nın ardından ilk önce hayatta daha sonra ayakta kalma savaşı
veren bir aile hikayenin merkezinde. Aralık 1950’de Hungnam’ın tahliyesi sırasında Yoon Deok Soo’nun babasını ve küçük
kız kardeşini kaybetmesinin ardından ailesinin reisi olur ve ailesini ayakta
kalması için elinden geleni yapar. Bu süreçte Sadece Yoon Deok Soo’nun değil
Kore’nin de nasıl geliştiği ve bugünlere nasıl geldiğini görmek izleyenler için zor olmayacak.
Savaşın ayırdığı hayatlar...
Yoon Deok Soo ve ailesinin birbirine
verdiği büyük sözler filmin ayaklarını oluşturuyor. Verilen bu sözler, hikâyenin
içerisine o kadar güzel ve “zamanında” yerleştirilmiş ki bu sayede filmin
ayakları çok daha sağlam yere basıyor. Savaşların aileleri nasıl dağıttığı ve
bu dağılan ailelerin birlik ve beraberlik ruhu içinize işleyecek.
Filmin dramatik ilerleyişi ise asıl
konuya gölge düşürmeyecek kadar güzel ilerliyor. Çoğu zaman “Meğerse acılarımız
ne kadar da aynıymış.” diyorsunuz. (Spoiler vermemek için oldukça zorlanıyorum
şu anda.) Gözyaşlarınızdan ben sorumlu değilim.
Ana ve yan hikâyeleri ve dramatik
yapısı dışında filmi özel ve güzel kılan bir diğer unsur ise kesinlikle
efektler. (Vietnam Savaşı’ndaki patlama sahnesi, diyorum. İzlemiş ya da
izleyecek olanlar ne demek istediğimi anlamıştır/anlayacaktır.) Oyunculuklar ise “gerçek.”
Bundan sonra Hwang Jung Min’in her işini takip edeceğim.
Ne kadar büyük bir yüreğin var Yoon Deok Soo!
Özetle; Gukjesijang – Ode To My Father her kuşaktan acıların aslında
sadece isim değiştirdiğini, ne kadar uzun zaman geçerse geçsin verilen sözlerin
ne kadar kıymetli ve kutsal olduğunu bunun yanında ne kadar yorgun olunursa
olunsun bir milletin nasıl var olduğunu anlatan güzel bir film. İzlediğiniz her
dakikanın hakkını veriyor.
Filmi Aralık ayında Kore Kültür
Merkezi bünyesinde düzenlenen Kore Film Günleri etkinliğinde izleyebilirsiniz.
(Ankara, Denizli, Çanakkale, Aydın, Manisa)
Ayrıntılı bilgilere
BURADAN ulaşabilirsiniz.
Şimdiden iyi seyirler. :)
*Yeni hayatı temsil eden kelebek
metaforunu sevdim.
*Çocuk oyuncular, bazı sahnelerde
büyüklere taş çıkartıyor.
*Kore Sineması’nın izleyici sayısı
bakımından 14.2 milyon izleyici ile en yüksek 2.filmi olma unvanını da taşıyor.
Adı: Ode To My Father / Gukje (International)
Market / Gukjesijang
Tür: Dram, Savaş
Yönetmen: Yoon Je Kyun
Senarist: Park Soo Jin
Görüntü Yönetmeni: Choi Young Hwan
Yapımcı: Yoon Je-Kyun, Lee
Chang-Hyun, Lee Sang-Jik, Kim Yang-Yeon
Oyuncular: Hwang Jung Min, Yunjin Kim,
Oh Dal Su, Jung Jin Young, Jang Young Nam, Ra Mi Ran, Kim Seul Gie
Ülke: Güney Kore, 2014
Dili: Korece
Süre: 126 dakika