Uzaklardaki 60 yılın hikâyesi: Gukjesijang

Uzaklardaki 60 yılın hikâyesi: Gukjesijang
Sinema konusunda çok seçiciyimdir. Yeşilçam filmleri ile büyüdüğüm için midir bilinmez, ard arda vizyona giren ve ne yazık ki büyük bir kısmı sadece gişe kaygısıyla yapılmış, belden aşağı esprilerle dolu filmler yüzünden sinemadan git gide uzaklaşıp kendimi tiyatroya adamıştım. Beynimin içindeki “sinema” salonunu yeniden harekete geçiren film ise Kore sinemasından 2014 yapımı Gukjesijang – Ode To My Father oldu ve bu güzelliği paylaşmasam olmazdı. (Filmin Türkçe adı Babama Övgü/Babama Kaside.)

***

Evet, bu sefer çok uzaklardan. Tarih 1950, yer Kore. Kore Savaşı deyince aklımıza 1950’de Kore’ye giden bir tabur askerimiz ve kurduğumuz kan kardeşliği gelir. Ne acıdır ki ateş hep düştüğü yere yakar. Uzaklardan baktığımız Kore Savaşı, içinde yaşamış olanlar için derin acılar bırakmıştır. Biz, sadece “Ay yazık!” derken, hikâyelerini bir de onlardan dinlemek gerekir. Herkesin elinin altında bir klavye, savaşı övüp duruyor. Onlar fildişi “saraylarında” savaşa methiyeler sıralarken, savaşlar içinde kaybolan dünyalardan habersizler. Gukjesijang – Ode To My Father bu dünyalardan beyaz perdeye yansıyanı.

Hikâye için bir zaman aralığı vermek gerekirse 1950’den günümüze diyebilirim. Genel bir şekilde özetlemek gerekirse; 1950 Kore Savaşı’nın ardından ilk önce hayatta daha sonra ayakta kalma savaşı veren bir aile hikayenin merkezinde. Aralık 1950’de Hungnam’ın tahliyesi sırasında Yoon Deok Soo’nun babasını ve küçük kız kardeşini kaybetmesinin ardından ailesinin reisi olur ve ailesini ayakta kalması için elinden geleni yapar. Bu süreçte Sadece Yoon Deok Soo’nun değil Kore’nin de nasıl geliştiği ve bugünlere nasıl geldiğini görmek izleyenler için zor olmayacak.

Savaşın ayırdığı hayatlar...

Yoon Deok Soo ve ailesinin birbirine verdiği büyük sözler filmin ayaklarını oluşturuyor. Verilen bu sözler, hikâyenin içerisine o kadar güzel ve “zamanında” yerleştirilmiş ki bu sayede filmin ayakları çok daha sağlam yere basıyor. Savaşların aileleri nasıl dağıttığı ve bu dağılan ailelerin birlik ve beraberlik ruhu içinize işleyecek.

Filmin dramatik ilerleyişi ise asıl konuya gölge düşürmeyecek kadar güzel ilerliyor. Çoğu zaman “Meğerse acılarımız ne kadar da aynıymış.” diyorsunuz. (Spoiler vermemek için oldukça zorlanıyorum şu anda.) Gözyaşlarınızdan ben sorumlu değilim.

Ana ve yan hikâyeleri ve dramatik yapısı dışında filmi özel ve güzel kılan bir diğer unsur ise kesinlikle efektler. (Vietnam Savaşı’ndaki patlama sahnesi, diyorum. İzlemiş ya da izleyecek olanlar ne demek istediğimi anlamıştır/anlayacaktır.) Oyunculuklar ise “gerçek.” Bundan sonra Hwang Jung Min’in her işini takip edeceğim.

Ne kadar büyük bir yüreğin var Yoon Deok Soo! 

Özetle; Gukjesijang – Ode To My Father her kuşaktan acıların aslında sadece isim değiştirdiğini, ne kadar uzun zaman geçerse geçsin verilen sözlerin ne kadar kıymetli ve kutsal olduğunu bunun yanında ne kadar yorgun olunursa olunsun bir milletin nasıl var olduğunu anlatan güzel bir film. İzlediğiniz her dakikanın hakkını veriyor.

Filmi Aralık ayında Kore Kültür Merkezi bünyesinde düzenlenen Kore Film Günleri etkinliğinde izleyebilirsiniz. (Ankara, Denizli, Çanakkale, Aydın, Manisa)

Ayrıntılı bilgilere BURADAN ulaşabilirsiniz.

Şimdiden iyi seyirler. :)

*Yeni hayatı temsil eden kelebek metaforunu sevdim.
*Çocuk oyuncular, bazı sahnelerde büyüklere taş çıkartıyor.
*Kore Sineması’nın izleyici sayısı bakımından 14.2 milyon izleyici ile en yüksek 2.filmi olma unvanını da taşıyor.
 
Adı: Ode To My Father / Gukje (International) Market / Gukjesijang
Tür: Dram, Savaş
Yönetmen: Yoon Je Kyun
Senarist: Park Soo Jin
Görüntü Yönetmeni: Choi Young Hwan
Yapımcı: Yoon Je-Kyun, Lee Chang-Hyun, Lee Sang-Jik, Kim Yang-Yeon
Oyuncular: Hwang Jung Min, Yunjin Kim, Oh Dal Su, Jung Jin Young, Jang Young Nam, Ra Mi Ran, Kim Seul Gie
Ülke: Güney Kore, 2014
Dili: Korece
Süre: 126 dakika


 



BİZE YAZIN!
Ad
Soyad
e-mail
Mesajınız
GÖNDER