Okulların açılmasıyla beraber annem teknolojik aletlere vebalı gibi davranıp beni uzağa çekti çok şükür. Bölümü izleyeli on dakika falan oluyor. Geç olsun güç olmasın vesselam. Bizim sevdamız fiziğe, kimyaya kadar.
Bomba sahne İzmir'in kızı, yüreklerin Muhammet Ali'si olan Güneş ablamızdan geldi. Artık ben patlayacaktım hanımefendicilik havalarından. Kadın on beş küsür bölümdür sabrediyor. Son nokta iyi oldu hakkını yemeyelim. Bu arada bir şey keşfettim. Ali ''hastasınız'' repliğini anneden almış. Sevilay gibi hastalıklı bir karakterden ''manyak mısın?'' repliğini duyunca beni bir gülme aldı, toparlanmam yaklaşık otuz-kırk saniye sürdü. Hayırlısı olsun. Her işte bir hayır vardır demişler. Aşıklar birbirine açıldı.
Haluk psikopat. İyi tanıyoruz artık onu. Yeri geliyor acıyorum, yeri geliyor acındırmalı sahnelerde zap yapıyorum. Ama aşk itirafı beklemesi artık başka bir ruhsal bozukluk seviyesine atlattı onu. Bizim lisenin çıkışında rastlıyorum ben o flört havalarına. Geç oraları geç. Zaten bizi bir bu güzel havalar iki, Haluk abimizin gizemi mahvetti. Efkarlandım.
Güneş'in atarlı giderli sahnelerini replay yapıp yapıp izliyorum. Kızlarımıza genetik yollardan değil, her gün yüz yüze baktıkları annelerinden geçmiş bu özellikler demek ki. Yaz kızım oraya beş puan!