Canlarım, ballarım SavNaz!
Bu iklinin enerjisine, bir de Savaş'ın zekasal sorununa çare bulamadık milletçe. Allah aklından almış kalbine vermiş. Haluk dayısının kanı bulaşmış buna. ''Sarışının adı, esmerin tadı'' yolundan yürüyor. O yol, yol değil ama. Önceden yazayım, çizeyim de hatırım kalmasın.
Nazlı'nın baba sevgine bitiyorum. Salaklık değil aksine üstün derece kalp güzelliğidir bu. İnsan damarlarında kanını taşıdığı adamı iki-üç kişinin lafıyla kolay karalayamaz. Selin babasını tanıyor ona lafım yok. Ama Nazlı çok başka. Tabiri caizse perdelerini kaldırdığında kedi gibi bir insana dönüşüyor. Seviyorum bu huyunu. Babası manyak ama oraları yazmak bile sıkıyor beni. Neyse devam.
Bir diğer diyeceğim şey ise Nazlı'nın sokak serserilerine laf atıp kaçması ve sonra yere çakılıp, "derin kuyularda ışıksız kalması". Cık! sevmedim. Kaçarken tenha alanlara girmek olmadı. Zeki kızsın sen. Yakışmadı.