Bu şarkı Feridun Düzağaç'ın şahsına - ve müziğine - münhasır tüm o hüzne yatkınlığını ve melankolisini içinde taşır. Yine de F.D.'nin size zerk ettiği duygular, müziğinin geneline kıyasla biraz daha yukarıdadır; bir nebze  sevinç, umut tınılarına rastlarsınız satır aralarında. Sevdiceğe elini uzatırken dipte bir yerlerde bir umut vardır, aslında son derece ürkek, kırılmaya hazır olsa da.  

Sen doğum günü hediyem misin? 

Diyelim ki hoş geldin 

Peki beni çok sevecek misin ?

Yoksa sen de her düş gibi çabucak kırılıp dökülür müsün 

Gözlerimden?

Tıpkı bazı Ömer Beylerin, doğum gününde aklına düşen bazı Defne Hanımların peşinden gidip oracıkta kırılıp dökülmeleri gibi... Veya tıpkı aynı Ömer Beylerin umuda bir daha sarılıp o Defne hanımları tekrar bulup "Bana o kitabı sen mi aldın, rafları benim için sen mi temizledin?" diye sormaları gibi. Bazı Defne Hanımlar bazı Ömer Beylerin doğum günü hediyesidir işte, ve kaderleri de fena halde bazı F.D.'leri anımsatır.