Aslında Ajda Pekkan'ın 1972'deki ilk yorumu da muhteşemdir, ama bu şarkıya asıl vuruculuğunu Göksel'in 2009'daki "Mektubumu Buldun mu?" adlı nostalji albümündeki enfes yorumu katmıştır. "İnanmam" çaresizliğin, derin bir isyan ve reddedişin, gözün gördüğüne gönlün katlanamayışının şarkısıdır. Sözler avuçlarının arasından kayıp giden kum taneleri olup sulara karışır Göksel'in. Ağlatır. Aynen Defne'nin rüyasına son verişi, "Bir gün ayrı kalırsak unutmayayım diye ezberliyorum yüzünü." deyişi, çıkar yollarının tümünü kaybedip o bambaşka renklerin olduğu evi terk edişi, "Her şey sana benzesin." diyen Ömer'i kendine yabancı edişi gibi. 

Birden nasıl oldu değişti 

Her şey bir başka renkti 

Mavi tozpembe yemyeşildi 

Gördüğüm rüya bu değildi 

Bu yollar bu çıkmaz kaderim mi ?

Yanımda ağlayan ses benim mi 

Şu giden yabancı, sevgilim mi ?

İnanmam olamaz inanmam