Haluk ve Güneş... Güneş, İzmir'e döndü; kumrusunu yedi, arkadaşı ile sahilde takıldı. Peki ya Haluk? Haluk yaşadıklarını hak etti, ama Güneş'in onu terk etmesini değil; yanında destek olmasını beklerdim. Hele ki tedavi olacağını söylediğinde. Haluk'taki istek Sevilay tarafından "N'oldu sana Haluk?" cümlesiyle bile fark edilmişken Güneş'in onu kör kuyularda ışıksız bırakması, beni şaşırttı. Her hafta "Uyan artık Güneş!" diyorum ama bu hafta rüyalar aleminin cazibesinden çok, Haluk'un sevgisinin cazibesi beni etkiledi. Açık konuşayım, Haluk'tan böyle bir travma bekliyordum. Bundan sonrasında ne olur, bilemem. Artık tekrar düğüm oluyoruz. Gizemler bitmeyecek, aksine artacak bu açık ve net. Güneş eskinin rüzgarına kapılacak mı, bilemiyorum. Bu bölüm, ufak çapta da olsa bir şaşkınlık yaşattı bana. Yazımı burada bırakıyorum.