''Nerede bir günah varsa sorumlusu Kendal'dır. Yükleyin Kendal'a, siz temize çıkın. Yıkayın elinizi yüzünüzü, sıyrılın her günahtan. Kendal! İnsan müsveddesi... Kalbi taştır onun, taş! Gözleri iyiliğe kör, kulakları sağır. Belki öyle değildir ha! Ne belli... Belki sizlerin söylemeye korktuğunuz şeyleri söyleyen biriyimdir. Belki aklınızdan geçen binlerce günahı yapmaya cesaret eden biriyimdir. Ne belli! Günahın cezasından korktuğunuz için yapmamış, yapamamış olmanız sizi iyi etmeye yeter mi? Bakın yapmak beni kötü etmeye yetiyor. Haydi bakalım varsa cesaretiniz, söyleyin günahı başlatanın kim olduğunu!''

Bir yapımın en zorlu aşamalarından biri ilginç ve zorlu karakterler ortaya çıkarmaktır. İşte Kendal, Türk Dizi Tarihi'nin uzun zamandır ihtiyaç duyduğu o beklentiyi karşılıyor. Hem de ne karşılamak! Entrikalar, yalanlar ve gittikçe daralan bir çember. Kendal'ın konaktaki kadınlara karşı mücadelesini salt anlık öfke krizleri olarak algılamak zor. Ondaki hınç derin bir sabırla yoğruluyor ve günü gelince dişlerini avına saplamaktan imtina etmiyor. Kötü karakterler (içleri boş değilse) bir yapımın lokomotifi oluyor. Zira bunun dünyada ve ülkemizde yıllardır pek çok örneği görüldü.

Kendal'ın o bildik dramadaki kötülere benzeyen yanlarıyla birlikte onlardan sıyrılan apayrı bir dokusu var. Neler mi?