"Herkes bir gün 15 dakikalığına ünlü olacak." Demiş Andy Warhol.

"Hayatın bize bahşettiği en büyük hazine, lekesiz bir ündür." Demiş William Shakespeare.

Oyunun özetini okuduğumda ve oyundan çıktığımda kafamda hiç durmadan bu sözler yankılandı. Çünkü izlediklerim yaşanan gerçek olaylardı. Dün gördüğüm, bugün gördüğüm ve muhtemelen yarın da üzerine eklenerek göreceğim şeylerdi. Ne Gogol'ün "Burun" öyküsünü ne de bu öyküden esinlenerek Dostoyevski'nin yazdığı "Timsah" öyküsünü okudum. Hatta oyun öncesinde ufak bir Google aramasıyla Haldun Taner'in 1961 yılında oyunu radyo tiyatrosu olarak sahnelediğini de öğrendim. Düşünün oyunun ne kadar güncel olduğunu. Her sene bambaşka bir konu üzerinden bile güncelleyebiliyorsunuz.

Yazar Tom Basden işte tam da bu noktayı ele almış. Oyundaki sistem eleştirisini günümüzün en popüler en merak edilen en yerinde olmak istenilen oyunculuk mesleğiyle anlatmış. İstediği yerde istediği gibi olabilmeyi, karşı tarafın yerine göre istediği kalıba girebilmeyi başarılı anlatım tarzıyla yansıtmış metne. Hatta epey eğlenceli olduğunu da söyleyebilirim. Eeeeee sert eleştiriler kırar, döker, sevilmez. Ne kadar sevimli ne kadar komikse bir o kadar şirin görürler karşı tarafı...

Oradan buradan esintilerden güncel durumdan bahsederken oyunun konusu kaynamasın arada. Efenim Ivan tek kişilik gösterisini yaparak zar zor kendi kendine yetmeye çalışan bir oyuncudur. Eski kız arkadaşı ise zorlu yollara dayanamayıp oyunculuğu bırakıp kırlent dikme işine girmiştir. Eski kız arkadaşı dahil olmak üzere diğer tüm yakın arkadaşları Ivan'ın oyunculuğu bırakıp kendisi için başka bir yol çizmesini istemektedirler. Ivan ve arkadaşı Zack tüm bu konuşmalarını bir hayvanat bahçesi gezisi sırasında yapıyorlar. Ve bir süre sonra Ivan, hayvanat bahçesi içerisinde bulunan timsah tarafından yutuluyor. Artık eski Ivan'dan eser kalmıyor. O artık eskisinden bile şöhretli Timso oluyor. Düşünsenize medya, polis, sponsorluk anlaşmaları bile Timso'nun ağzından çıkan kelimelere bakıyor. Şaşkın şaşkın olayların ortasında kalan Zack. Sonra gelsin olaylar gitsin olaylar. Başlasın haberler devam etsin mi ilişkiler? Orada oyuncu/sanatçı olarak mı yer alıyor yoksa olmadığı biri gibi mi? Oyuncu ne kadar oyuncu ne kadar popüler olmak istiyor? Popüler olmak mı asıl amaç? Eserlerin, fikirlerin önemi var mı varsa ne kadar kıymetli? Dışarıdakiler ne istiyor ne diyor ne demek istiyor? Oyuncu nasıl hareket etmeli? Oyuncu ne kadarıyla oyuncu olmalı ne kadarıyla kendi? Dengeyi tutturmalı mı yoksa terazide altta kalanın canı mı çıksın? 

Daha öyle çok soru soruyor ki 80 dk içinde ve aslında reji hepsinin de cevabını veriyor. Üstelik kanlı canlı üstelik yine güncel yine taze^^ İlksen Başarır'ın (Bence çok eğlenerek çevirmiştir metni. Çünkü çok tatlı içerisi.) çevirmenliğini yaptığı oyunun rejisi Mert Fırat ve Volkan Yosunlu'ya ait. Çok tatlı dokunuşlarla simlemişler ortalığı ve masamız bol çeşitli olmuş. Özgün Aydın birden fazla karakteri canlandırarak en zorlu kısımda bulunmuş bana göre. Üstelik sadece şapkayla. Rejinin tek bir kişiye bu rolü vererek, oyuncunun her karakterindeki ince replikleriyle yine yerinde göndermeler yaptığını görüyorsunuz. Çünkü onlar da başka şekil Timso durumundalar.

Oyun ne kadar eğlenceli, enerjikse bir o kadar acıklı, ağlanılası, hüzünlü. Metin çok sağlam ve inanın cast çok iyi. Kısaca Timso tam efso ve cast "cuk" anlayacağınız. Timsah'ı izlerken aklınızdan, gözünüzün önünden neler geçecek merak ediyorum? (Elinde çekirdeğiyle camda bekleyen komşu teyzeler gibi oldum.^^) 

Bu arada yeni yerinde yeni sezonuyla yeni oyunlarıyla(elbette geçtiğimiz sezon keyifle izlenen oyunlarıyla) bol seyircisi olsun Das Das Sahne'nin. Ve tanık olun Timsah'ın Timso oluşuna... Ayyyy az daha unutuyordum. O sevimli şapkaları tasarlayan Buket Engin'in ellerine sağlık. 

Sevgiler.