Hikaye Ron Stallworth’un Colorado Springs Polis Departmanı kapısından girmesiyle başlıyor. Teşkilattaki ilk ve tek Afro-Amerikan olan Ron ekip arkadaşlarının aşağılamaları sonrası kendini kanıtlamak için bir arayışa giriyor ve henüz bir çaylak olmasına karşın bir polis dedektifi olmak istediğini söylüyor. İlk görevi ise Colorado Koleji Siyahi Öğrenci Birliği’nin toplantısına katılıp bilgi toplamak oluyor. Kendini kanıtlayamamış olan Ron, görev sonrası gönderildiği istihbarat bölümünde karşısına çıkan bir başka fırsatı değerlendirmeye karar veriyor. Gazetede Ku Klux Klan’ın ilanını gören Ron kendini bir beyaz olarak tanıttığı kısa telefon konuşmasının ardından yüz yüze görüşmeye çağrılıyor. Kendi gidemeyeceği içinse görüşmeye partneri Flip gidiyor ve şaka gibi bir soruşturma böyle absürt bir olayla başlayıveriyor. Telefon konuşmalarını Ron’un yaptığı, görüşmelere ise Flip’in katıldığı bu soruşturma Ron Stallworth’un (evet, çaylak hatası yapan Ron örgüte kendi ismiyle üye oluyor) dönemin Ku Klux Klan başkanı David Duke ile arkadaş olmasına kadar gidiyor.

Komediden belgesele, romance’ten biyografiye her türden yapımda imzası bulunan Spike Lee’nin vazgeçemediği tek şey, Amerika’nın hala çözülemeyen sorunları. Hemen her yapımında bir şekilde ülkedeki eşitsizliklere, çatışmalar değiniyor. Görüşlerini esirgemediği gibi yeri geldiğinde ele aldığı nefret temelli meselelerin tarihsel süreçte nasıl evrilip kendini koruduğunu, günümüze nasıl adapte olduğunu da göstermeye çalışıyor. Lee oldukça politik bir hikayesi olan BlacKkKlansman gibi bir fırsatı es geçmiyor haliyle. Filmin başında, bizler henüz Ron ile tanışmamışken karşımıza Dr. Kennebrew Beauregard (Alec Baldwin) adlı kurgu bir karakter çıkıyor. İnsanı ürperten aşırı sağ bir konuşma yapan, daha doğrusu “hazırlayan” bu karakter üzerinden Spike Lee, sağ kesimin mantığı olsun ya da olmasın hitabetle nasıl kitleleri etkilediğini gösteriyor. Beauregard ile Trump arasındaki bağı kurmayı ise izleyiciye bırakıyor.

Karanlıkla Karşı Karşıya her ne kadar sağı ve sağın tutumunu, ideolojisini eleştirse de yer yer Siyah Gücü’n de aşırıya kaçtığını söylemeden edemiyor. Örneğin Colorado Springs’e konuşmacı olarak gelen Kwame Ture’nin şiddet yanlısı tutumunu aşırı bulduğunu belli ediyor, “Onlardan ne farkımız kalır ki?” mesajını veriyor.

Spike Lee’nin birinci önceliği filmlerini Amerikalı gençlere izletebilmek. Bu sebepten ötürü de filmlerini abartılı tiplemeler, tepkiler ve esprilerle biraz daha çekici kılmaya çalışıyor, özellikle de şu son dönemde. Chi-Raq kadar olmasa da Karanlıkla Karşı Karşıya’da da durum bu, hatta kimilerine göre böylesi ciddi bir mesele için fazla ciddiyetsiz bir anlatı var. Ama Lee’nin derdinin sinema tarihine geçmek, Oscar için yarışmak, festivallerden ödüllerle dönmek olmadığı da aşikâr. Onun derdi yalnızca ve yalnızca Amerikalılara, özellikle de geçmişi bilmeyen ve Trump Amerikasının nasıl oluştuğunu idrak edemeyen gençlere dünden bugüne “nasıl” gelindiğini anlatabilmek, dikkatlerini detaylara çekebilmek. Hareketli, absürt, yer yer komik ve her yönüyle politik bu film kaçmaz. Yalnız Amerika’da değil tüm dünyada sağın nasıl varlığını koruduğu, kitleleri nasıl etkisi altına aldığı ve bu kitlenin nasıl düşündüğünü anlamak açısından da oldukça değerli. Eylül ayının açık ara en değerli filmi.