Modayı takip ettiğini söyleyemeyiz. Ama sevdiği kıyafetleri –mavi gömlek ve yelek- uzun süre üzerinden çıkarmayarak bir tarz oluşturmaya çalıştığı kesin. Salih’in tarzından biraz feyz almasını umarak altı veriyorum.

Mahir için arkadaşları, sevdikleri, mahallesi, ailesi bir bütün aslında. Hepsi için aynı fedakârlıkları yapar. Arkadaş gibi arkadaştır yani.

Feride önüne kuru ekmek koysa doyarmış. Böyle söylüyor ama bol yağlı, bol peynirli, bol maydanozlu gözleme sevdiği, köfteyi de yanında şalgam suyu olmadan yemediği duyumlarını aldık. Yalnız bu aralar iştahı pek yok. Mandalina, elma gibi şeylerle öğün geçiştiriyor, gözlemliyoruz hep bunları.

Bu hali hal değil. Biliyorum hakkaniyetli çocuk ama bütün İstanbul’un yükünü omuzlarına alırsa korkarım gidişatı da hiç iyi olmayacak. Pişmanlığını gördüm ama can aldıktan sonra “özür dilerim bir daha yapmayacağım” denmez. Aklına da, sabrına da, eline de hâkim olsun yoksa verdiğim bu beş de düşebilir.

İstese yapar. Ama hiç lüzum duymamış ki. Babasının evinde anneciği, kardeşleri, kendi evinde Feridesi mutlulukla, sevgiyle görüyorlar evin ihtiyaçlarını. Mahir’de onları çok güzel takdir ediyor. Hem kahvaltıda çayı Feride dökse de Mahir de onun elleri yanmasın diye çayın buharına üflemeyi akıl ettiği için benden beş numarayı hak ediyor.

“Adalet ararken kara sevda düştü bahtıma” demişti Mahir. Kara sevdasının aşk konusunda gözleri de öyle kara ki Mahir’in onu elinde tutmak için hiçbir şey yapmasına gerek kalmıyor. Seni seviyorum demesi yeterli. Böylesi güzel bir sevdayı bulduğu için beş veriyorum.

Mahir’in bedenini eğitimi şahane gerçekten. Teker teker de ikişer ikişer de dövüşebiliyor. Dayak yese de hatta kurşun yese de bedeni hemen iyileşip şıp diye ayağa kalkıyor. Nazif Baba genlerinden hep bunlar. Bedenini kullanmayı bırakıp silaha davranmaya başladığı için bir notunu kırıyor ve dokuz veriyorum.

Tamam, sendiğini elinde tutmak için pek bir şey yapması gerekmiyor ama çok güzel seviyor Mahir. Çok güzel bakıyor. Sevdiğinin yüzünü, saçını okşarken parmaklarının hareketlerini izlemekten ne diyorlar hiç anlamıyorum. On numara âşık anlayacağınız.

Mahir için ailesi hep birinci sırada. Hep de öyle olsun. Onları korumak için canını da verir can da alır gördük. Asla tasvip etmiyorum ama başka bir seçeneği olsa yapmazdı eminim.

Hayatı biliyor. Hem yaşadığın acı olaylardan hem de Nazif Baba gibi şahane bir öğretmenden öğrendiklerinden. Duydum ki bazen onu üzüyormuş. Yok yok üzmez sen aferin dokuz.

“Ben kabadayı olmayacağım, Karadayı olacağım öğretmenim.” Böyle söylemişti. Hani boşaltmıştı o silahın mermilerini, şeytan mı doldurdu evladım? Tamam, halk kahramanı oldu, hayır duaları alıyor, elinden geldiğince yanlış yapmamaya çalışıyor... Bunları da göz önünde bulundurarak beş veriyorum.

Mahir adeta kriz durumları için yaratılmış bir adam. Sahte avukat olup, babasını ipten alıp üstüne Hâkime’nin gönlünü çalmak onda, intikamımı alacağım deyip kabadayı olmak onda, gerektiğinde gizlice evlere girip evrak araklamak yine onda. Ben de on verdim gitti.

Mahir için, dünyanın en yakışıklı kunduracısı, sahte avukatı(bu hali biraz daha yakışıklı kabul) ve Karadayı’sı desem yeridir. Hem sadece ben demiyorum. Boyunu, posunu, gülünce kaybolan gözlerini gören mahallenin bütün kadınları aynı fikirde. Duyunca şımarmasın ama jüriden de tescil alarak on üzerinden on veriyorum.

Ben sana söyledim oğlum. O çocuklar kötü çocuklar onlarla oynama dedim. Onlara uyar kötü şeyler yaparsın dedim. Ne beni dinledin ne babanı dinledin. Yine sana kıyamıyorum beş veriyorum ama gözüm üzerinde bir daha hata yaptığını görmeyeyim.

İşte Mahir'in karnesi;