Tanrı’dan Diledim

Polat’ın acı oturmuş gözlerine bakınca vatanı ile sevdiği kadın arasında kalmanın bir omuza yüklenecek en ağır yüklerden biri olduğuna inandık. Birbirini çok sevmek vuslatla ödüllendirilmek için yeterli bir eylem değildir her zaman. İnananlar için ‘nasip’tir bunun adı.. Ondan öte köy yoktur. ‘‘Bana kısmet değil dizinde yatmak’’ sözü bir nasipsizliğin izahını yapmakta kurulacak en samimi cümledir belki de. Nasibine ebedî ayrılık düşen Polat ve Elif’in son sahnelerinde dinlediğimiz bu türkünün yeri bende de, sanıyorum Kurtlar Vadisi seyircilerinde de başkadır. Her duyduğumda gözümün önünde göğsünde kanayan yarasıyla hastaneye gelip sevdiği kadını son kez görmek için ameliyathaneye giren Polat canlanır. Ağzında hortumlarla Elif sonra.. Öyle işte.. Daha da söyletmeyin beni..