Depresyonun eşiğine gelmiş olan Sandra, bir gün hiç
beklemediği bir şeyle karşı karşıya kalır. Çalıştığı iş yerinde işler kesat
gittiği için patronu bir oylama yapmıştır. Bu oylamaya göre ya Sandra işten
çıkartılacak ya da çalışanlara ikramiyeleri ödenmeyecektir. 16 kişiden, 14’ü
ikramiyeden yana olurken işini kaybetmek istemeyen Sandra, yeni bir oylama
talep eder ve iş arkadaşlarının fikrini değiştirmek için kocasının
yardımıyla kapı kapı dolaşmaya başlar.
Benim bu işten çıkarım ne olacak bakışları...
Marion Cotillard, genelde filmlerinde daha güçlü, daha
hırslı ve baştan çıkarıcı kadın rollerinde karşımıza çıkar. Two Days One Night (İki Gün Bir Gece) ‘da
Sandra’ya hayat verirken bu sefer çaresiz, bitkin ve acınası bir kadını
oynuyor. Yaratmış olduğu kompozisyonla, sergilediği empati duygusu o kadar
yoğun ki seyirci çok rahat Sandra ile bağ kuracaktır. Zira günümüz şartlarında
işsizlik aldı başını gidiyor. Tabii bürokrasinin içinde sıkışıp kalan orta
düzeyli ailelerin ülkemiz şartlarında durumu da pek iç açıcı olmadığından
aslında Two Days One Night, tam da
bizim ülkemizin toplum sistemini anlatıyor. Düşünsenize, eğer siz işten
atılmazsanız diğer çalışanlar ikramiyesine kavuşamayacak. Borçlarını
gideremeyecek. Siz de ömrünüz boyunca bu vicdan azabıyla yaşayarak iş
arkadaşlarınızın yüzüne bakacaksınız. Ya da fedakarlık yapıp işinizden
olacaksınız. Keza onların sıkıntısını siz yaşamaya başlayacaksınız.
Marion Cotillard, iç burkan bir performans sergiliyor.
Oldukça çetrefilli bir çatışma ve acı gerçek sosuyla
harmanlanmış bu dramatik yapıyı Dardenne Kardeşler çok güzel anlatıyor. Müzik ve özel kamera açılarından kaçınıyorlar. Diğer filmlerindeki gibi başrol
oyuncusuna odaklanan sabit kamera açısı nitekim o anki duyguları seyirciye
empoze etmede bir araç görevi görüyor. Bu gerçekliğin bir başka omurgası
da farklı renkten insanların Sandra’nın çaresizliğine karşı gösterdikleri
farklı tavırlar. Elini vicdanına koyan gibi, ikramiye için geri kalan
her şeyi koyveren de mevcut.
Tüm bu özellikleriyle Two Days One Night, bir mücadele filminden ziyade empati filmi
oluyor. Kapitalizm ve baskı altındaki bürokrasizme yöneltilen realist bir eleştiri niteliğinde olan Two Days One Night, özellikle Dardenne Kardeşler’in sade ve akıcı tekniğiyle duygu sömürüsüne bulaşmadan seyirciye samimi bir hayat hikayesi sunuyor.
Filmin Notu: 5/4