Sokakta oyun oynayan son nesildenim ben. Sokakta oynayan ve komşuluk ilişkilerinin en sıcak olduğu dönemdenim. Komşularımızla aile gibi olduğumuz sıcacık bir apartmanda büyüdüm. Zaman geçtikçe komşular bir bir taşındılar ve apartmanda birbirine yabancı komşular yaşamaya başladı. Sonra biz de büyüdüğüm bu apartmandan taşındık ve büyük bir siteye yerleştik. Yaklaşık 4 yıldır yaşadığım bu sitede tanıdığım, tanımak dediysem karşılaştığım insan sayısı bir elin parmaklarını geçmez. İlk zamanlar insanların birbirine “günaydın” bile dememesine kafayı takmıştım ama baktım ki durum bu, ben de onlardan biri oldum. İster istemez bulunduğun ortama ayak uyduruyorsun maalesef. Şimdi yalnızca giriş katta oturan yaşlı çiftle selamlaşıyorum o kadar.

İnsanlar birbirine ne zaman ve neden bu kadar yabancılaştı bilemiyorum ama oturduğumuz evler, bindiğimiz arabalar, elimizdeki akıllı telefonlar hatta ve hatta kolumuza taktığımız çantalarla var olduğumuz yanlışındayız. Kendimizi, diğerlerine bunlarla ispatladığımızı sanıyoruz. Aslında kime, neyi ispatlıyoruz veya ispatlayabiliriz ki? Hep bir yarış hali…

10 11 12 bahsettiğim yabancılaşmayı, yarışı, hırsı çok etkileyici bir şekilde anlatıyor. Bir rezidansta yaşayan iki komşunun ilişkisine tanıklık ediyorsunuz. Bu çiftin adlarını bilmiyoruz, onları daire numaraları olan 11 ve 12 olarak tanıyoruz. Bir de hiç görmediğimiz 10 numara var. Oyuna ismini veren durum buradan ortaya çıkıyor. Bu iki komşunun ilişkisi başta çekingen ama tatlı, daha sonra sert ve etkileyici bir hal alıyor. Oyun inişleri, çıkışları olan sonuna doğru yükselen bir enerjiye sahip.

Her zaman dediğim gibi saf izleyici gözüyle yazıyorum oyunların bana hissettirdiklerini. Genellikle -performansların da etkisi büyük olmakla birlikte- oyun metin itibariyle beni kendine bağlar ama bu sefer kesinlikle performanslar metnin önüne geçiyor. Ezgi Mola ve Enis Arıkan performanslarıyla oyunu öyle bir noktaya taşıyorlar ki çıtayı arşa dikiyorlar. İkilinin enerjisi muhteşem ve bu kesinlikle oyuna yansıyor. Uzun diyaloglar tertemiz, duygu geçişleri inanılmaz. Hele oyun itibariyle değiştirdikleri kostüm hızı takdire şayan. Ezgi Mola’yı tiyatro sahnesinde ilk kez izliyorum ve sahne enerjisine bayıldım. Enis Arıkan ise sahnede olduğu için şanslıyız. Onu bir şans olarak görüyorum, sevgim çok başka ve hep sahnede olsun istiyorum, hep.

Sayfalarca yazabilirim ama istiyorum ki gidin bu güzel oyunu, bu muhteşem performansları sahnede izleyin. Anlatamam, görmeniz lazım, 10 11 12’yi izlemeniz lazım.

10 11 12’yi Craft Kadıköy sahnesinde izleyebilirsiniz, biletler Biletix’de.

Unutmuyoruz, tiyatro iyidir, iyileştirir.

Yazan: Jason Hall

Çeviren: Çağ Çalışkur

Yöneten: İpek Bilgin

Yardımcı Yönetmen: Uygar Özçelik

Oyuncular: Ezgi Mola, Enis Arıkan