Sadece bir kişi olsaydı bu kadar aklıma takılmayacaktı belki ama aynı durum Kısmetse Olur evinde de var. ‘Erkek dediğin mutfağa girmez, ağır olur’ ekolü ile ‘Erkek dediğin yanındaki kadına baktırmayacak’ ekolü yarış halinde. Üstelik de gelin adaylarının zaman zaman aileleri geliyor eve, bu da demektir ki kızlarının televizyon ekranında görünmesi ve kendilerine uygun bir eş bulma çabalarını ülke ile paylaşmasını onaylıyorlar. Adayların baskıcı bir aile yapısından gelmediklerini düşünebiliriz anlayacağınız.

Peki, bu belirli bir özgürlük altında yaşayagelmiş hanım kızlarımızı sevginin en olmazsa olmaz koşulunun kıskançlık olduğuna inandıran ne? Öyle küçük, sempatik, flörtöz kıskançlıklar değil üstelik söz konusu olan basbayağı ‘Erkeğim beni çalıştırmaz, evden çıkarmaz, bu elbiseyi giydirmez’ ciddiyetinde hareketler. Bu tarz programların hepsine katılan yarışmacılarda ‘Erkek erkekliğini, kadın kadınlığını bilecek’ ana fikri hakim.

Evlendikten sonra evinin kadını olmak, sahneleri, podyumları ve setleri bırakmak, açık mavi gömlekler ve pahalı trençkotlar giyip ‘Artık içime döndüm, şöhret bir yalanmış’ demeçleri vermek ülkemiz sınırlarında  ahlaklı olmanın en temel şartı sayıldığından belki bunlar hep. Günlerdir düşünüyorum, cevabını bulamadım. Kınadığım sanılmasın, sadece soruyorum: Talip dediğin kıskanç mı olur?