“Yeter ki sen orada ol ve ben de yanında olayım.”

 Talking at Night

 

Şahin için Nare’nin yanında olmak, ona sahip olmak değil, sadece onunla olmak yaşamak demek. Nerede, nasıl, hangi koşulda olduğunun bile bir önemi yok. Her şeyin ötesinde hâlâ orada duruyorsa, başka hiçbir şeyi çözemese bile, bir tek onun yanında olabilirse, dünya yaşamaya değer bir yer olabilir.

Nare’yi ise sevmek bile yormuş bu yüzden Şahin’in yanında olmaya gücü yok artık. Onu görmeye, sesini duymaya, nefesini solumaya... Her seferinde bedel ödemek zorunda kaldığından, her kavuşmalarının ardı bir felaketle sonuçlandığından, birbirlerinin laneti olduklarına inandığından… Onunla olamayacağına ikna etmeye çalışıyor kendini. Kendini ve Şahin’i.

Mutlu olsun istiyor. Bir hayat kursun. Onsuz. Nare’nin Şahin’i kendinden bile daha çok sevdiğini düşünüyorum. Kendisi için mutlu bir son düşlediğini ilk bölümden beri hiç görmedim ama Şahin için düşlüyor, düşleyebiliyor. Başına gelenleri kendine reva görüyor çünkü ama Şahin masum ona göre. Şahin’in tek suçu onu sevmesi bu yüzden artık sevmesin istiyor.

 

“Senin mutlu olduğunu görürsem belki biraz nefes alırım.” Çoktan geçmiş kendinden, Şahin de ondan geçsin istiyor. Oysa Şahin’e hayatta olduğunu hissettiren tek şey Nare.

Nare’yi ters çevrilmiş bir kar küresine benzetiyorum. Sarsılmış. İçinde uçuşan süslemeler var, fırıl fırıl dönüyor bazen, izin verilirse. Özellikle Şahin’le olduğu, olabildiği anlar; içinde bir şeylerin uçuştuğunu hissedebiliyorum. Ama çoğu zaman da bomboş, hissiz ve soğuk. Yalnızca kar var. Kendi duygularını bile barındırmamaya çalışıyor içinde. Bazen boş bazen dolu. Hem boş hem de dolu.

Şahin’in tüm hayatı Nare’ye bağlı. Gücü isterken, güçlü olmayı isterken tek sebebi bir gün Nare ile olabilmekti. Babasının masum olduğunu kanıtlamak için iş birliği yapmasının, gerçeği ortaya çıkarma arzusunun tek sebebi de yine Nare. Tüm hayatı Nare’ye adanmış. Daha doğrusu Nare’nin ihtimaline. Bir gün yine birlikte olabilmelerinin ihtimaline. Kendi hayatından bile daha çok seviyor onu. Nare’nin de onu kendi hayatından çok sevdiği gibi.

Nare için yapamayacağı tek şey bir başkasıyla hayat kurmak. Onca yıl bir kere bile aklından başka biri ihtimalini geçirmemiş. Nare’nin aklından geçebilmesine kahroldu bu yüzden. Ondan başkasını kalbinin almayacağını hatırlattı her gördüğü an. Aklından bile bir daha böyle bir ihtimal geçirmesin diye. Onun için Nare’nin ardı yok. Bir zamanlar sevgilisi olan kalbe ihanet edemiyor, zihninde bile. Ölene kadar sevgilisi kalmak istediğinden. Hiç olamasalardı, hiç kavuşamasalardı yıllar sonra yalnızca Nare’nin sevgilisi olarak ölürdü bence bir yerlerde.

 

 

Kalbim senden başka kimseyi kabul etmiyor. Yalnızca kendisi değil kalbi de ondan başkasını kabul etmiyor, edemiyor. Şahin’in kalbinden ondan bağımsız bir parçaymış gibi bahsetmesi inanılmaz. Belki de kalbinin varlığını yalnızca Nare ile hissedebildiğindendir. Sanki midesi almıyormuş gibi, kalbi de almıyor. Ondan başkasını sevme konusunda tecrübesiz ve beceriksiz. Kendi kalbiyle bir başkasını sevmeyi başaramıyor çünkü kalbi onun kontrolünde değil, Nare’nin etkisinde. Uzun yıllardır ve daima.

Hep birbirlerinin mutluluğunu istediler. Şahin’in senden sonra mutlu olamam ben, senin için söylüyorum diyerek kendinden vazgeçip Nare’yi düşünmesi, Nare’nin Şahin’den onsuz da olsa mutlu bir hayat kurmasını istemesi… Tüm bu ihtimaller canlarını ne kadar acıtsa da yaşadıkları acı birbirlerine duydukları aşktan büyük değildi. Önemli de değildi. Çünkü Nare bir yerlerde mutluysa Şahin, Şahin bir yerlerde mutluysa Nare hayata tahammül edebilirdi. Onlar için kendi mutlulukları olmadı hiçbir zaman, birbirlerinin mutluluğu vardı hep.

Ve öyle içten istediler ki bunu, öyle saf bir yerden, öyle aşkla… Çok zor olsa da acılarla dolu olsa da er ya da geç birbirlerinin mutlulukları birbirlerine nasip oldu. Artık yan yanalar ve bundan daha önemli hiçbir şey yok.

Eda Akça