POYRAZ: Tamamdır abi, imkansız aşk algoritmasına göre bir şansın var.
SEFER: Kaçta kaç birader?
POYRAZ: Yüzde 2,5.

SEFER: Kızım sen kalp yerine karbüratör mü taşıyorsun? Hiç mi bir şey hissetmedin? Hiç mi bir şey anlamadın?

AYŞEGÜL: Sen bir soru sordun ya Poyraz’a. ‘Gidebilirdin, niye gitmedin?’ dedin. Ben vereyim cevabını. O lanetlediğin Poyraz var ya, o sevdiği kadınla çekip gitmek yerine burda kalıp senin hayatını kurtarmayı tercih etti. Niye biliyor musun? Çünkü sende bir baba buldu. Benim kaybettiğimi buldu. Yine babasız kalmak istemedi, bu kadar basit. Ama ben neyi, kime anlatıyorum? Sen hangi evladının kıymetini bildin de Poyraz’ın kıymetini bileceksin?

SEMA: Bak eğer kalbini kırdıysam gerçekten özür dilerim.
SEFER: Yok be gülüm. Bizim kalbimiz öyle kırılacak, bozulacak cinsten değil. Yekpare dökme demir. Sen sıkma canını.
SEMA: Belki anlatmadığım, bilmediğin bir şey var.
SEFER: Anlat o zaman, dinleyeyim.
SEMA: Belki anlatamam.
SEFER: Niye? Karşıdan çok anlayışsız biri gibi mi duruyorum?
SEMA: Seninle alakalı değil ki Sefer, benimle alakalı.
SEFER: Seni ilgilendiren her şey beni de ilgilendirir. Sevmek böyle bir şey.

BAHRİ: Aşıklık zor meslektir evladım. Sevdiğinden bir şey beklemek olmaz. Aşıklık vermek mesleğidir, almak olmaz.
SEFER: N’apıcaz peki?
BAHRİ: Nazını çekeceksin. Gerekirse bir ömür bekleyeceksin.
SEFER: Peki hiç sevmezse?
BAHRİ: Ya severse?

OĞUZ: Oyuncak hamuru gibi hissediyordum. Çünkü bütün çocuklar zaten bunun için var. Annelerin, babaların hayallerini gerçekleştirmek için var. Biz onlar için insan değiliz, oyuncağız.

ZÜLFİKAR: Buharlı trenleri düşündün mü hiç?
ÇİĞDEM: Ne?
ZÜLFİKAR: Sanayi Devrimi’ni? Yani mesela Japonya’dan bir gemi kalkıyor, içinde hem arabayı yapıyorlar, hem de nakliyesini hallediyorlar. İlginç yani. Mesela insanlar Ay’a çıkıyor. Niye çıkıyor? Ay’a ayak bastık diyebilmek için. Ay da bizim diyebilmek için. Ay’a hiç sahip olunur mu ya? Ay dünyanın en güzel şeyi. Sen Ay’a niye çıkıyorsun şerefsiz? Pardon.
ÇİĞDEM: Zülfikar ne diyorsun? Ben hiçbir şey anlamıyorum.
ZÜLFİKAR: Ne diyom biliyon mu Çiğdem? Bu dünyayı ne yönetiyor biliyon mu? Akıl ve zalimlik. Aşık olmamız lazım. Bizim kavuşmamız lazım Çiğdem. Biz kavuşursak ne olur biliyor musun? Bütün bankalar iflas eder. Bütün tahviller, hisse senetleri, bonolar yanar. Biz aşık olursak bütün borsalar çöker. Bizim aşık olmamız lazım Çiğdem. Bizim kavuşmamız lazım. Aşık olalım, bir de üstüne üstlük mutlu olalım. Mutlu olalım ki küresel sermaye yerin dibine batsın.

SEMA: Size baba dedim. Hayatım boyunca minnet duydum. Eğer siz olmasaydınız belki böyle iyi bir hayatım olmayacaktı, belki en iyi okullarda okuyamayacaktım. Ama eğer siz olmasaydınız, benim bir babam olacaktı.

BAHRİ: Bir gün bütün bu yaptıkların için benden özür dileyeceksin. O zaman ne yapacağım biliyor musun? Seni affedeceğim.
SEMA: Ama ben seni asla affetmeyeceğim.

SEMA: Bence tehlikeli bir iş yapıyorsunuz.
ZAFER: Tehlikesiz bir hayat çok sıkıcı değil mi?