AYŞEGÜL: Her durumda her şeyle dalga geçebilmene hayranım, gerçekten.
POYRAZ: Ayşegül, bak işte bu aslında delirmeye karşı bir kalkan. Ben aslında hiçbir şeyle dalga geçmiyorum, ben kendimi delirmeye karşı koruyorum. Tabii. Ya ben bugüne kadar yaşadığım her şeyi ciddiye alsaydım, ohoo, çoktan delirmiştim. Benim çektiğim acıyla dört tane akıl hastanesi yaptırılırdı, dört, dört.

ZÜLFİKAR: Üç yıldız neydi lan?
TAŞKAFA: On beş şampiyonluk dedem.

SEFER: Sema, ne oldu? Neyin var? Bak valla kızmayacağım, endişeleniyorum sadece. Korkup kaçmak değil bu. Sen korkmazsın, benden bile cesursun sen. Değil mi baba? Sema korkmaz hiçbir şeyden.
SEMA (V.O.) : Sefer ben ölüyorum. Hastayım. Yavaş yavaş ölüyorum. Her şeyim gidecek. Aklım, zekam, hatıralarım, hatta sen bile. Yapamadım. Seni bu acıya ortak edemeyecek kadar çok seviyorum. Ne olur affet beni. Benden nefret et istedim, hayatına devam et istedim.
SEFER: Ne dersen kabulüm, yeter ki sen canını sıkma. Bak ben buradayım. Ne dersen de yanındayım kız.
SEMA: Senle ben… Sen ve ben birbirimize göre değiliz Sefer.
ZÜLFİKAR: Ne diyon sen? Ya bu ne diyor ya?
SEMA: Bir hayaldi, belki olur sandım. Zorladım kendimi. Seni kırmak istemedim, bir şans vereyim dedim. Ama yok, olmadı. Denedim, zorladım, olmadı. Sefer biz senle olamadık.
SEFER: Sema ne diyorsun sen?
SEMA: Kusura bakma. Daha önce söylemek istedim ama çok kaptırmıştın kendini. Söyleyemedim.
SEFER: Hepsi yalan mıydı yani?
SEMA: Yalan değildi ama gerçek de değildi.

POYRAZ: Kadınların haklı olmasından nefret ediyorum ya! Nefret ediyorum!

POYRAZ: Dayaklar Albayım, dayaklar… İnsana yaşadığını hissettiriyor.

POYRAZ: Buldum. Tamam tamam, buldum buldum. Eve gidiyoruz. Kapıyı, camı kapatıyoruz, doğalgazı açıyoruz. Ondan sonrasına bakacağız canım.
AYŞEGÜL: Salak bu çocuk ya, yemin ediyorum gerizekalı.
MELTEM: Abi sen ciddi olabilir misin? Ama çok değil yani öyle, biraz.

AYŞEGÜL: Poyraz sana hiçbir şey yapmadı. Ne yaptıysan sen kendine yaptın. Neden? Neden yapıyorsun bunu?
BEGÜM: Bilmem, mantıklı bir cevabı yok. Sen mesela niye aşıksın Poyraz’a, mantıklı bir cevabın var mı?
AYŞEGÜL: Çünkü bana dünyanın geri kalanını unutturuyor.

AYŞEGÜL: Yani, anlamıyorum. Niye böyle oluyor? Yani, niye hep kötü şeyler masum insanların başına geliyor ya?
POYRAZ: Çünkü dünya böyle bir yer Ayşegül. Kötüler savaşıyor, masumlar ölüyor. Kıyamete kadar da bu böyle olacak.

POYRAZ: Sanırım bir açıklama bekliyorsun.
AYŞEGÜL: Açıklama olur, basın toplantısı olur, deklarasyon olur. Hepsi olur yani.

SEMA: Bütün bu güzel anıları unutacağım, biliyorsun değil mi?
SEFER: Ben hepsini hatırlayacağım. Sonsuza kadar.
SEMA: Bir gün öleceğimi de biliyorsun.
SEFER: Ölüm aşkın yanında küçük bir ayrıntı. Lafını etmeye değmez.