Hastane yolu git git bitmemiş, hastane kapısında dakikalar geçmemiş. Gözyaşları sel olmuş akmış, yürekler pır pır etmiş. Ve nihayet Bayram Bey, gözünü açmış; hayat Cevherler’e bayram olmuş.

Kerim Cevher, bambaşka bir Kerim Cevher olarak devam etmiş bundan sonra hayatına. Aylin meselesi ortaya çıkmış, Kerim aklanmış ama Almanya’ya geri dönebilecekken babasını bu halde bırakmak istemediği için dönmemiş. Hülya ve Mehmet ile birlikte İstanbul’da yaşamaya devam etmek istediğini söylemiş.

Hülya, çok şaşırmış bu duruma ama çok da sevinmiş. Kalbinin bir köşesinde ise Aylin meselesinin getirdiği vicdan azabı varmış.

Hülya ve Kerim, yepyeni bir başlangıç yapacaklarmış birlikte. Kalpleri atmaya devam etmiş.

Kerim, büyürken, ailenin sorumluluğunu alırken Hüseyin uzaklaşmış sorumluluklarından. Babasını hasta yatağında bırakıp Melek’e koşmuş.

Kerim ve Bayram Bey, baba-oğul olmayı öğreniyormuş bir yandan. Birbirlerine dokunabilmeyi, birbirlerini anlamayı, farklı düşüncelerine tahammül etmeyi. Birlikte büyüyeceklermiş, sevgiyle…